Türk Borçlar Kanunu Geçici Madde 1 ve 2 Düzenlemelerinin Mülkiyet Hakkı Sınırlandırması Niteliği Yönünden Değerlendirilmesi

Abstract

Özel hukukun çekirdeğini oluşturan medeni hukukun, kamu hukukundan bağımsızlığı düşünülemez. Ekonomik ve sosyal ha- yattaki değişiklikler, özel hukuk kamu hukuku ayrımını silikleştirmektedir. Özellikle günümüzde, ekonomik ve sosyal ilişkiler- deki değişimlere bağlı olarak Devlet, özel hukuk ilişkilerine daha hissedilir şekilde müdahale etmektedir. Bu müdahalelerin mevcuttaki örneklerinden birini de gerek uygulama gerekse öğretide de tartışma konusu olan Türk Borçlar Kanunu Geçici Madde 1 ve 2 düzenlemeleri oluşturmaktadır. Türk hukuku esas olarak geçmişten bugüne kira tavanı düzenlemelerine ya- bancı değildir. Konut kiralarında yenilenen kira dönemlerinde kira artış oranını %25 ile sınırlayan Geçici Madde 1 ve 2 düzen- lemeleri de geçmişteki örnekleri gibi niteliği itibariyle bir temel hak olan mülkiyet hakkını sınırlandıran hükümlerdir. TBK Geçici Madde 1 ve 2 düzenlemelerinin mülkiyet hakkını sınırlandıran niteliği, bu düzenlemelerin temel hakları sınırlandırma ölçütleri çerçevesinde özel hukuk bakış açısıyla da ele alınarak değerlendirilmesi ihtiyacını ortaya çıkarmaktadır. Özellikle söz konusu kira tavanı düzenlemelerinin uzatılıp uzatılmayacağının gündemde yer almaya başladığı bu dönemde, bu konunun tartışmaya açılması önem taşımaktadır. Bu tartışma yapılırken, kanun koyucunun hedeflediği amaca ulaşıp ulaşmadığının, bu düzenlemelerin konut kirası sözleşmelerine etkilerinin de irdelenmesi gelecekte yürürlüğe sokulabilecek kira tavanı düzen- lemeleri yönünden de aydınlatıcı olacaktır.