İnsülin direnci olan bireylere uygulanan tıbbi beslenme tedavisinin insülin direnç seviyeleri ve vücut ağırlıklarına etkisi

Abstract

Bu araştırma, insülin direnci tanısı alan bireylerin iki yıl süren tıbbi beslenme tedavileri süresince altı aylık periyodlarda kan bulguları ve insülin direnç seviyelerindeki değişimi incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma Mayıs 2017 – 15 Haziran 2019 tarihleri arasında İstanbul ilinde, özel bir obezite kliniğine başvurmuş ve iki yıl süresince izlemi olan 20 yaş ve üzeri 50 birey ile yürütülmüştür. Bireylerin kişisel özellikleri, tıbbi özgeçmişleri, kan bulguları ve ölçüm sonuçlarını içeren anket formu kullanılmıştır. Araştırmaya katılan bireylerin %70'i kadın, %30'u erkeklerden oluşmaktadır. Bu kişilerin %20'si 20-29 yaşları arasında, %30'u 30-39 yaşları arasında, %30'u 40-49 yaşları arasında %20'si ise 50 yaş ve/veya üzerindedir. Araştırmaya katılan bireylerin, insülin direnci tanılarının dışında; %18'inin tiroid, %12'sinin hipertansiyon, %6'sının ülser ve/veya gastrit, %2'sinin kalp – damar hastalıkları, %2'sinin polikistik over sendromu ve %2'sinin migren tanısı mevcuttur. Spearman analizi sonrası bulunan korelasyon katsayısına (0,395) göre HOMA-IR ilk ölçüm değeri ile BKİ ilk ölçüm değeri arasında pozitif yönde zayıf derecede (0,01 seviyesinde) anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Spearman analizi sonrası bulunan korelasyon katsayısına (0.317) göre HOMA-IR 24. ay ölçüm değeri ile vücut yağı 24. ay ölçüm değeri arasında pozitif yönde zayıf derecede (0,05 seviyesinde) anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. 5 farklı zaman diliminde ölçülen vücut yağı ortalaması değerleri arasında anlamlı bir fark bulunmaktadır. Araştırmaya katılan bireylerin ilk gelişlerinde % 18'inin insülin direnci değerleri normal bulunmuş, 6. aylarında bu oran % 54'e, 12. aylarında % 74'e, 24.aylarında ise % 82'ye yükselmiştir. Tedaviye devam edildikçe insülin direnç seviyelerinde normale dönüldüğü sonucuna varılmıştır.The aim of this study seeks to investigate the impact of the two-year-long medical nutritional therapy on people already diagnosed with insulin resistance on the participants' levels of insulin resistance and changes occurring in their blood parameters recorded in every six months. The present research was conducted on people at the age of 20 and over who consulted to a private obesity clinic in Istanbul during the period of May 2017 – June 2019. The information regarding the participants' medical history, characteristics, laboratory investigations and anthropometric measurements was obtained through a survey. The 30 percent of the participants consists of men, while the percentage of women participants in this study is 70. Based on the results from Spearman analysis (0,395), it is claimed that there is a statistically significance in the relationship between Body Mass Index and the first-month measures of the participants in a slightly positive way. Moreover, the result from Spearman analysis (0,317) reveals that there is a weak but positive relationship between HOMA-IR levels and the 24th-month body fat level of the participants. In the first measurements, the percentage of the participants with normal insulin resistance level was 18, this ratio increased to 54% in the sixth-month examination, it continues to increase to 74% in the 12th month and it reached to 82% at the end of the process. Based on this finding, it is concluded that determination in long-term medical nutritional therapy plays a crucial role in decrease of insulin resistance level of the participants.