İŞE TUTKUNLUK İLE ÖZNEL İYİ OLMA İLİŞKİSİNDE KUŞAKLARIN ETKİLERİNİN İNCELENMESİ

Abstract

Bu araştırmanın amacı, işe tutkunluk ile öznel iyi olma ilişkisinde kuşakların etkilerinin incelenmesidir.Söz konusu ilişkinin incelenebilmesi amacıyla çalışan kişilere anket uygulanmıştır. 250 anket dağıtılmış,X ve Y kuşaklarına mensup olan toplam 210 kişiye ulaşılmış, bunlardan anketi eksiksiz dolduran 205 kişiseçilmiştir. İşe tutkunluğu ölçmek için Schaufeli vd., (2002) tarafından geliştirilen Utrecht 3 boyutlu İşeTutkunluk Ölçeği, öznel iyi olmayı ölçmek için Hills ve Argyle (2002) tarafından geliştirilen OxfordMutluluk Ölçeği Kısa Formu kullanılmıştır. İşe tutkunluk ve öznel iyi olma unsurlarına ilişkin alt boyutlarıtespit etmek amacıyla keşfedici faktör analizleri yapılmıştır. Öznel iyi olmaya ilişkin tek faktör, işetutkunluğa ilişkin iki faktör ortaya çıkmış, faktörler “Dinç Olma ve Adanma” ile “Kendini Verme” olarakadlandırılmıştır. Araştırmanın hipotezleri çoklu doğrusal regresyon analizi yapılarak test edilmiştir.Analizlerin gerçekleştirilmesinde SPSS for Windows 21.0 programı kullanılmıştır. Analiz sonuçları, DinçOlma ve Adanma ile Kendini Verme faktörlerinin öznel iyi oluşu anlamlı düzeyde ve pozitif yöndeyordamakta olduğunu, kuşakların ise açıklayıcılığa sahip bulunmadığını göstermektedir. X ve Ykuşaklarının işe tutkunluk ve öznel iyi oluş düzeylerinin birbirinden farklı olup olmadığının anlaşılmasıiçin bağımsız gruplar t testi analizi yapılmıştır. Sonuçlar X ve Y kuşaklarının Dinç Olma ve Adanma,Kendini Verme düzeylerinin farklılık gösterdiğine, öznel iyi oluş düzeylerinin ise göstermediğine işaretetmektedir. Araştırma bulguları sonuç bölümünde tartışılmıştır.