Obez ve obez olmayan bireylerde erken travmatik yaşantılar ve duygu düzenleme becerileri

Abstract

Çocukluk çağı travmalarının, yetişkin obezitesi açısından önemli bir psikolojik risk etmeni olduğu ve erken dönemde yaşanan travmaların duygu düzenleme becerilerinin gelişimini olumsuz etkilediği bilinmektedir. Türkiye'deki yüksek obezite prevelansı göz önünde bulundurularak yapılan bu çalışmada; obez ve obez olmayan bireylerde çocukluk çağı travması ve duygu düzenleme becerileri açısından fark olup olmadığı ve travma ile duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Nicel araştırma yönteminin kullanıldığı bu kesitsel çalışmada, 15.02.2020- 01.06.2020 tarihleri arasında İstanbul Sağlık Bilimleri Üniversitesi Bağcılar Eğitim ve Araştırma Hastanesi genel cerrahi polikliniğine başvuran, Beden Kitle İndeksi (BKİ) ≥ 30 olan 52 kişi çalışma grubuna ve BKI ≤ 25 kg/m2 58 kişi kontrol grubuna alınmıştır. Araştırma verileri, Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ) ve Duygu Düzenleme Becerileri Ölçeği (DDBÖ) kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde; tanımlayıcı istatistikler (mean, medyan, min.-max. değerleri, standart sapma vb.) Bağımsız t testi, Ki-Kare testi, Pearson Korelasyon Analizi, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Bu çalışmada; obez gruptaki bireylerin %65,4'ünü, obez olmayan gruptakilerin ise %67,2'sini kadınlar oluşturmaktadır. Obez bireylerde ailede obezite öyküsünün varlığı ve duygusal durumda yeme anlamlı derecede yüksektir (p<0,05). Obez olmayan bireylerde ise eğitim düzeyi ve çalışma durumu anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0,05). Obez ve obez olmayan bireyler karşılaştırıldığında; obez bireylerde çocukluk çağı travmasına maruz kalma sıklığı %53,8, obez olmayan bireylerde %32,8 olarak bulundu. Obez bireylerde, obez olmayan bireylere göre; ÇÇTÖ toplam puan, fiziksel ihmal ve duygusal ihmal alt boyut puan ortalamaları anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p<0,05). Obez olmayan bireylerde ise obez bireylere göre duygu düzenleme becerileri toplam puan, duygular hakkında netlik, değişimleme, duyguların bedensel algısı alt boyut puan ortalamalarının anlamlı derecede daha yüksek olduğu bulundu (p<0,05). Obez bireylerde çocukluk çağı travması ile duygu düzenleme becerileri, duygulara dikkat etme, duyguları hakkında netlik, duyguları anlama, duyguları kabul, yüzleşmeye hazırlanma arasında ters yönlü ilişki saptandı (p<0,05). Obez olmayan bireylerde ise duygu düzenleme becerileri ve çocukluk çağı travması arasında ilişki bulunmadı (p>0,05). Sonuç olarak, obez bireylerde çocukluk çağında yaşanılan travmalar arttıkça duygu düzenleme becerilerinin azaldığı saptanmıştır. Bu nedenle obezite tedavisinde, çocukluk çağı travma deneyimlerinin dikkate alınarak terapötik ilişkinin kurulması ve duygu düzenleme becerilerinin geliştirilmesine yönelik uygulamaların tedavi planı içinde bulundurulması önerilebilir.It is known that childhood traumas are an important psychological risk factor for adult obesity and that childhood traumas negatively affect the development of emotion regulation skills. Considering the high prevalence of obesity in Turkey, in this study; It was aimed to determine whether there is a difference between obese and non-obese individuals in terms of childhood trauma and emotion regulation skills and to determine the relationship between trauma and emotion regulation skills. In this cross-sectional study using the quantitative research method, 52 patients with Body Mass Index (BMI) ≥ 30 were included in the study group and 58 patients with BMI ≤ 25 kg/ m2 were included in the control group from the patients who applied to the Istanbul Health Sciences University Bağcılar Training and Research Hospital General Surgery Polyclinic between the dates of 15.02.2020 and 01.06.2020. The research data were obtained by using the Information Form, Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), and Emotion Regulation Skills Questionnaire (ERSQ). In the analysis of the data; Descriptive statistics (mean, median, min.-max. values, standard deviation, etc.) Independent t-test, Chi-Square test, Pearson Correlation Analysis, One-Way Analysis of Variance (ANOVA) were used. In this study; 65.4% of the individuals in the obese group and 67.2% of the individuals in the non-obese group are women. The presence of a family history of obesity and emotional eating were significantly higher in obese individuals (p<0.05). In non-obese individuals, education level and employment status were found to be significantly higher (p<0.05). When obese and non-obese individuals are compared; in obese individuals, the frequency of exposure to at least one traumatic event in childhood was 53.8%, and 32.8% in non-obese individuals. It was found that obese individuals had significantly higher CTQ total scores, physical neglect and emotional neglect sub-dimension mean scores than non-obese individuals (p<0.05). In non-obese individuals, it was found that the total score of emotion regulation skills, clarity about emotions, modify negative emotions, and bodily responses of emotions sub-dimension score averages were significantly higher (p<0.05). In obese individuals, a negative correlation was found between childhood trauma and emotion regulation skills, paying attention to emotions, clarity about emotions, understanding emotions, accepting emotions and preparing for confrontation (p<0.05). No relationship was found between emotion regulation skills and childhood trauma in non-obese individuals (p>0.05). As a result, it was determined that as childhood traumas increase in obese individuals, their emotion regulation skills decrease. Therefore, in the treatment of obesity, it may be recommended to include practices for establishing a therapeutic relationship and developing emotion regulation skills, taking into account childhood trauma experiences, in the treatment plan.