Diyet enerji yoğunluğunun tip2 diyabetli hastalarda kan parametreleri ve bazı antropometrik ölçümler ile ilişkisi

Abstract

Bu çalışma, Tip 2 Diyabetli hastalarda diyet enerji yoğunluğunu belirlemek ve diyet enerji yoğunluğunun bazı kan parametreleri ile antropometrik ölçümler üzerinde etkisinin olup olmadığını araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya, 2020-2021 yılı Aralık-Şubat ayları arasında Gaziantep ili Nizip ilçesinde bulunan Özel ADN Hastanesi'nde Beslenme ve Diyet Polikliniğine başvuran diyabet (DM) tanısı almış ve hekimi tarafından prediyabet ve diyabet tanısı ile polikliniğe yönlendirilmiş, 18-65 yaş aralığında 110 yetişkin birey dahil edilmiştir. Bireylerden 'üç günlük besin tüketim kaydı' alınıp, akabinde katılımcılara sosyodemografik özellikler ve beslenme durumları ile ilgili soruları içeren 11 soruluk bir 'Hasta Bilgi Formu', 'Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (IPAQ)' formu uygulanmıştır. Bireylerin üç günlük besin tüketim kayıtları doğrultusunda diyetin enerji yoğunluğu 'sadece katı yiyecekler' yöntemi kullanılarak hesaplanmıştır. Araştırma, yaş ortalaması 38,27±10,42 yıl olan 110 (E: %62,7, K: %37,3) diyabetli birey ile yürütülmüştür. Hastaların diyet enerji yoğunluğu ortalaması 1,58±0,24 kkal/g olupcinsiyetler arası istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Hastaların diyetin enerji yoğunluğu quartillerine göre antropometrik ölçümleri (bel çevresi hariç) ve kan parametreleri arasında istatistiksel olarak önemli bir fark bulunmamıştır. Bel çevresi değerinde ise anlamlı farklılık saptanmıştır (p=0,023<0,05). Bel çevresi büyükten küçüğe sırasıyla Çeyreklik 3> Çeyreklik 2> Çeyreklik 1 şeklindedir. Hastaların diyet enerji yoğunluğunun biyokimyasal parametreler ve antropometrik ölçümler ile istatistiksel olarak önemli ilişkiler saptanmamıştır. Çalışmada diyet enerji yoğunluğunun artışı ile bel çevresinin artışı gözlenmiştir. Bu durum obezite ve dolaylı olarak kronik hastalıklar ile ilişkili olabileceği için düşük enerji yoğunluklu beslenme programının uygulanması önerilmektedir. Öte yandan, çalışmada diğer beklenen ilişkilerin bulunamamasının, katılımcı grubunun çoğunluğunun (%78,2) obez olması, henüz 1 yıl ve altı diyabet tanısı alması (%48,2), eğitim seviyesi yüksek bir grup olması (lise %23,6, üniversite %40), daha önce %42,7'sinin bir beslenme eğitimi almış olması ve dolayısıyla diyet enerji yoğunluklarının çok yüksek olmaması ile ilişkili olabileceği düşünüldüğünden daha homojen ve büyük örneklem gruplarıyla yürütülmüş daha çok çalışmaya ihtiyaç olduğu düşünülmektedir.This study was carried out to determine dietary energy density in patients with Type 2 Diabetes and to investigate whether dietary energy density has an effect on some blood parameters and anthropometric measurements. The study included 110 adultin dividuals between the ages of 18-65, who were diagnosed with diabetes (DM) who applied to the Nutrition and Diet Polyclinic of the Private ADN Hospital in the Nizip district of Gaziantep between December and February of 2020-2021 and were referred to the polyclinic with the diagnosis of prediabetes and diabetes by their physician. In line with the three-day consumption records of the individuals, the energy density of the diet was calculate dusingthe 'solid food sonly' method. The study was conducted with 110 in dividuals with diabetes (M: 62.7%, F:37.3%) with a meanage of 38.27±10.42 years. The mean dietary energy density of the patients was 1.58±0.24, and there was nostatistically significant differencebet ween the genders. There was nostatistically significant difference between the patients' anthropometric measurements (excluding waist circumference) and blood parameters according to the energy density quartiles of thediet. A significant difference was found in the waist circumference value (p=0.023<0.05). Waist circumference from largest to smallest is Quartile 3> Quartile 2> Quartile 1, respectively. No statistically significant correlations were found between the dietary energy density of the patients and the biochemical parameters and anthropometric measurements. In the study, an increase in waist circumference was observed with an increase in dietary energy density. Since this situation may be associated with obesity and indirectly chronic diseases, it is recommended to apply a low-energy-density nutrition program. On the other hand, it is thought that the lack of remained expected relationships in the study may be related to the fact that the majority of the participant group (78.2%) were obese, were diagnosed with diabetes for less than 1 year (48.2%), had a high education level (23.6% at high school, 40% at university) and since 42.7% of participants had previously received a nutrition education and therefore their dietary energy densities were not very high. Therefore, it is thought that more studies with more homogeneous and large sample groups are needed.