Konut kredileri ve menkulleştirme için bir model önerisi

Abstract

Yüzyıllar önce yerleşik hayata geçen Türk toplumu, hayatı boyunca ilk önceliğini her zaman yaşamını rahatlıkla devam ettirebileceği bir kapalı alana sahip olmak için çalışmıştır. Şüphesiz ki, ailesi ile birlikte yaşamını sürdürmek istediği bu alan “konut” tur. Önceleri sadece korunma amaçlı kullanılan konutlar, günümüzde yaşam alanları olarak görülmektedir. Ömrümüzün büyük bir kısmını geçirdiğimiz bu alanların önemi gün geçtikçe daha da artmaktadır. Konutun önemi, 1999 yılında yaşadığımız deprem ile daha iyi anlaşılmıştır. Depremden sonra konut kalitesinin arttırılarak daha dayanıklı hale getirilmesi, konut üretim maliyetlerini önemli ölçüde arttırmıştır. Bu durum yıllardır yüksek enflasyon ile yaşamaya çalışan Türk halkının konut edinebilmesini zorlaştırmıştır. Son yıllarda enflasyonun tek haneli rakamlara düşmesi ve banka konut kredilerinin uygun faiz oranlarına inmesi, Türk halkına hayal ettiği konutları edinebilmesi için yeni bir fırsat sunmuştur. Son iki yıldır taslak halinde bekleyen “Konut Finansmanı Kanunu” Mart 2007 tarihinde TBMM’de kabul edilerek yürürlüğe girmiştir. Kanun ile birlikte, konut kredileri piyasaları hem finansal kuruluşlar hem de tüketiciler açısından daha düzenli hale getirilmiştir. Konut kredilerinin devamını sağlayan ikinci el piyasanın oluşması için gerekli olan menkulleştirme sistemi de kanun içinde yerini almıştır. Bu çalışmanın ilk bölümde, Mart 2007 tarihinde yürürlüğe giren “Konut Finansmanı Kanunu” kısaca özetlenerek, Kanun uygulaması diyagram haline aktarılmıştır. Daha sonra, yeni kanun şartları göz önüne alınarak konut kredisi kullanan bir örnek vatandaşın, kredi taksitleri önerilen farklı seçeneklere göre hesaplanmıştır. Sonraki kısımda, konut kredileri sağlayan finansal kuruluşların, aktif portföylerinin vade yapılarını rahatlatacak olan bir menkulleştirme modeli önerilmektedir. Son bölüm, tüm çalışmanın genel bir değerlendirmesi yaparak, sonuçlara vurgu yapmaktadır.