Çocuk yoğun bakımda çalışan hemşirelerin fiziksel tespit edicilerin kullanımına ilişkin görüş ve uygulamaları: Nitel bir çalışma örneği

Abstract

Bu araştırma çocuk yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerin fiziksel tespit edicilerin kullanımına ilişkin görüş ve uygulamalarını belirlemek amacıyla fenomenolojik kalitatif tipte yapılmıştır. Araştırma evreni Haseki Eğitim ve Araştırma Hastanesi çocuk yoğun bakım ünitesinde çalışmakta olan 9 kadın ve 2 erkek hemşire oluşturmuştur. Araştırmada örneklem seçimine gidilmemiş olup çalışmayı kabul eden 11 hemşire ile tamamlanmıştır. Veriler Temmuz-Eylül 2018 tarihleri arasında yüz yüze görüşme yöntemi ile kayıt cihazı kullanılarak kaydedilmiştir. Veriler, ses kayıtları yazıya döküldükten sonra tema ve alt temalar oluşturularak değerlendirilmiştir. Bu araştırmada hemşirelerin görüş ve uygulamaları literatür doğrultusunda; 'alternatif yöntemler', 'etik', 'süreç', 'hisler' ve 'öneriler' temalarıyla incelenmiştir. Alternatif yöntemlerin bir yaş altı küçük çocuklarda ve bir yaş üstü büyük çocuklarda bazı değişiklikler gösterdiği belirlenmiştir. Tespit uygulamadan önce büyük çocuklarda konuşarak sakinleştirmeye çalışmak (n=11), küçük çocuklarda emzik vermek (n=11) en sık kullanılan yöntemlerdendir. Araştırmada etik temasına ait; hekim ünitede olmadığında hemşire insiyatifi ile tespit uygulama ve sonlandırma (n=11) ile ailelere bilgi verilmesi gerektiği (n=10) sık kullanılan ifadeler arasındadır. Süreç temasına ait; tespitin sıklıkla hareketli hastalara (n=11) uygulandığı, daha çok el ve ayak bileği tespiti kullanıldığı (n=11) ve sırt üstü pozisyonda (n=11) tespit uygulandığı belirlenmiştir. Hemşirelerin yarıdan çoğu (n=6) fiziksel tespitin bakım süresini kısalttığı ve işlerini kolaylaştırdığını ifade etmiştir. Araştırmada hisler temasına ait; hemşirelerin tamamına yakını (n=10) tespit uyguladıklarında kendilerini üzgün hissettiklerini ifade etmiştir. Araştırmada öneriler temasına ait; fiziksel tespit uygulamasında çok dikkatli olunması gerektiği (n=11) ve not almanın (n=11) önemli olduğu ifade edilmiştir. Sonuç olarak hekim ünitede olmadığında hemşirelerin kendi insiyatifleri ile tespit uyguladıkları belirlenmiştir. Bu uygulama onları yasal sorumluluk altına sokmaktadır. Ayrıca hemşirelerin büyük çoğunluğunun üzgün hissettiği ve özdeşim kurduğu dikkat çekmektedir. Araştırma sonuçları doğrultusunda fiziksel tespit kullanımını azaltmaya yönelik yeni girişimlerin geliştirilmesi dikkate alınmalıdır. Anahtar Kelimeler: Fiziksel tespit, Hemşire, Çocuk Yoğun BakımThis study has been conducted in the phenomenological qualitative style concerning the use of physical restrainers in order to determine the opinions and actual practices of the nurses working at a pediatric intensive care unit. The research population comprised of 9 female and 2 male nurses working at the Haseki Educational and Research Hospital Pediatric Intensive Care Unit. No sample selection was made in this research, which was completed with the cooperation of 11 nurses who agreed to take part in it. The data were collected through face to face interviews between Jully-September 2018. In the evaluation of data interviews were recorded with the recording device. The data were evaluated by creating theme and sub themes after writing audio recordings. In this research, the opinions and practices of the nurses are examined in accordance with the relevant literature under the themes of alternative methods, ethics, processes, feelings and recommendations. It has been determined that alternative methods show some changes in children depending on whether they are younger or older than 12 months. Among the methods most frequently implemented are trying to calm down older infants by talking to them (n=11) and providing pacifiers for younger infants (n=11). With regard to the theme of ethics in the research, one of the most frequently made statements was that the application and termination of physical restraint by a nurse's initiative when the doctor is not in the unit (n=11) is necessary and the relevant family needs to be informed of the procedure (n=10). With regard to the process theme of the research, it was determined that restraint was frequently applied to mobile patients (n=11), wrist and ankle restraint was used (n=11) more often and it was applied while the patient was in a supine position (n=11). The majority of the nurses (n=6) stated that physical restraint shortened the care period and facilitated their work. Concerning the feelings theme of the research, almost all of the nurses stated that they felt sad when they had to resort to physical restraint (n=10). On the theme of recommendations, the nurses stated that it was important to be very careful (n=11) during restraint and to take notes (n=11). As a result, ıt was determined that nurses applied physical restraint by using initiative when doctors were not in the unit. This practice holds nurses legally responsible. In addition it is noteworthy that most of the nurses felt sad and identified. According to this research, development of initiatives related with reduction of physical restraint usage should be taken into consideration. Key words: Physical restraint, Nurse, Pediatric Intensive Care