Bayar, ErhanMutlu, Elif2024-11-152024-11-15202211300-851X[TRDIZIN-DOI-BELIRLENECEK-20]https://hdl.handle.net/20.500.14517/7428Gerek 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu, gerekse 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nda mukavelenameye, ilama ve kanun hükmüne istinaden ödenen zarar, ziyan ve tazminatların suçtan\rkaynaklanması halinde safi kazancın tespitinde gider olarak dikkate alınmayacağı düzenlenmiştir.\rKanun lafızlarında her ne kadar yalnızca “suç” ifadesi kullanılsa da, Mali İdare “kusurdan\rkaynaklanan” tazminatların da bu kapsamda olduğunu belirtmekte, bu nedenle bu nitelikteki tazminatlarında kanunen kabul edilmeyen gider olarak dikkate alınması gerektiğini değerlendirmektedir. İşte Mali İdare’nin bu görüşü mükellefler ve vergi idaresi arasında uyuşmazlıklara\rneden olmaktadır. Çalışmamızda \"kusur ve suçtan kaynaklı ödenen tazminatlar\" konusu bu ana\rtartışma çerçevesinde incelenecek ve konuyla ilgili en güncel tarihli Danıştay kararı ile eski\rtarihli yargı kararları, doktrin kaynakları, vergi idaresinin görüşü ve ilgili mevzuat hükümleri\rdikkate alınarak değerlendirmelerimize yer verilecektir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessİktisatSuç ve Kusur Ayrımının\rVergi Matrahına EtkisiArticle14904956