Dağal, Asude BalabanDerdiyok, Alev2024-05-272024-05-272019https://hdl.handle.net/20.500.14517/2937Bir toplumun geleceğini belirleyen temel yapı taşı, o toplumda değişime, dönüşüme, emeğe, yaşayış senkronizasyonuna dahil olacak nesillerdir. Bireysel ve toplumsal sorumluluklarının farkında; kendine, ailesine, çevresine, milletine ve devletine destek olacak bir çocuk yetiştirmek tüm ailelerin ortak hedefidir. Ancak çocuk yetiştirme sürecinde bilerek ya da bilmeyerek, isteyerek ya da istemeyerek yanlış kodlamalar yapılmakta geri dönüşü olmayan izler bırakılmaktadır. Bir ömrün ana kodlarının da 0-6 yaş döneminde oluştuğunu bugüne kadar tüm araştırmalar desteklemektedir. Tüm bu toplumun ve bireyin bütününü kapsayan olgularda 0-6 yaş döneminde çocuğun en değerli bulduğu ve bağlanmasının en sağlıklı ilerlemesi gereken anne-babanın çocuğa karşı ve birbirlerine karşı davranışları çocuğun yaşam ve gelecek alanını belirlemektedir. Bu araştırmayla aile olmanın önemine ve gereklerine destek amaçlı proje ve eğitimlere katkı, evlilik uyum sürecinin çocukların geleceği üzerindeki etkilerine dikkat çekerek evlilik kurumunun ve ebeveynlik ihtiyaçlarının geliştirilmesine yönelik proje ve eğitimlere katkı sağlamak amaçlanmıştır. Anne –baba ve evlilik projelerine destek olmaktaki temel amaç çocukların 0-6 yaş sürecini olması gereken en iyi koşullarda yaşamalarını ve deneyimlemelerini sağlayarak; psikolojik, sosyolojik, bilişsel, fizyolojik açılardan tam bir doyuma ulaşmış nesillerin yetişmesine destek olmaktır. Belirlenen amaçlar doğrultusunda çalışma döneminde veri toplama aracı olarak okulöncesi dönemdeki çocukların anne-babalarına Demir ve Şendil (2008) tarafından geliştirilen Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ) 2-6 yaş aralığındaki çocuklara sahip olan anne-babaların çocuk yetiştirme davranışlarını ölçmek için kullanılmıştır. Evlilik Uyum Ölçeği (Tutarel-Kışlak, 1999), evlilik uyumlarını ölçmek için kullanılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin öğretmenlerine, Okulöncesi Davranış Ölçeği çocukların davranışlarını ölçmek için kullanılmıştır (Kapçı, 1998). Anne –babanın eğitim durumunun çocuklarına karşı tutumlarını ve evlilik uyumlarını etkilediği saptanmıştır. Anne-baba eğitim seviyesi azaldıkça koruyucu tutumun arttığı, çocuklarında davranış problemlerinin arttığı saptanmıştır. Erkek çocukların okulöncesi dönemde kız çocuklarına göre daha fazla davranış problemine sahip olduğu saptanmıştır.The basic keystone that shall shape the future of a society is the generations that will be involved in change, transformation, exertion and synchronization of life in that society. aware of their individual and social responsibilities. It is the common goal of all families to raise a child who shall support himself, his family, his environment, his nation and his state. However, in the process of child raising, deliberately or unintentionally, willingly or unwillingly, several inappropriate actions are done and irreversible traces of no return may remain. All researches conducted to date support that the main codes of a life also occur in the 0-6 age period. In all cases involving the whole society and the individual, the behavior of the parents, which the child deems most valuable in the period of 0-6 years and whose attachment is the most healthy, should progress, determines the child's life and future space. The objective of this research is to contribute to the projects and trainings aimed at supporting the importance and necessity of being a family and to contribute to the development of the marriage institution and parenting needs by drawing attention to the effects of marriage adaptation process on the future of children. The main aim of supporting parents and marriage projects is to support the generation of children who have achieved a full satisfaction in psychological, sociological, cognitive and physiological terms by enabling children to live and experience the 0-6 age period under best conditions. Parental Attitude Research Instrument (PARI) by Demir and Şendil (2008) has been conducted on the parents of preschool children as a data collection tool in the study period in accordance with the determined objectives for purposes of measuring the parenting behaviors of children with 2-6 years of age. The Marital Adjustment Scale (Tutarel-Kışlak, 1999) has been used to measure marital adjustment. Preschool Behavior Scale has been used to measure the behaviors of children (Kapçı, 1998). It has been found that the schooling level of the parents affected their attitudes towards their children and marital adjustment. It has also been concluded that as the level of parental education decreases, behavioral problems increase among children whose protective attitude increases, and it is determined that boys have more behavioral problems in preschool period than girls.trEğitim ve ÖğretimEducation and TrainingÇocuk Sağlığı ve HastalıklarıChild Health and DiseasesMaster Thesis122https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=4J_FzTwlrMCH4qBROpXPH69d5cDaZsABPf95mbEDQOczlEyo23jOr-tkk4kbwjEY