Pekşen, Hasan DenizUluslararası İlişkiler / International Relations2024-09-112024-09-11202401309-059310.53376/ap.2024.08https://doi.org/10.53376/ap.2024.08https://hdl.handle.net/20.500.14517/6336Yirmi birinci yüzyılın çatışmalarını anlama çabaları, birçok geleneksel olmayan çalışmanın ortaya çıkmasını beraberinde getirmiştir. Bu çalışmaların birçoğu yeni çatışmaları “zayıfların” yöntemi olarak analiz ederken, diğerleri yirmi birinci yüzyıl çatışmalarını belirli “kültürlerin” yöntemi olarak analiz etmiştir. Bu çalışmada, yeni çatışmaların kültürel analizini kullanan birçok askeri teorisyenin aynı zamanda oryantalist söylemi yeniden ürettiği savunulmaktadır. Bu savdan hareketle, bu çalışma, söz konusu çalışmalarda kullanılan oryantalist söylemin klasik oryantalist söylemle süreklilik mi içerdiğini, yoksa yirmi birinci yüzyıla özgü yeni bir söylem mi oluşturduğunu sorgulamaktadır. Bunu yanıtlamak için öncelikle, Edward Said'in ve Patrick Porter’in eserlerinden yararlanılarak klasik oryantalizmin öncülleri ortaya konulmuştur. Ardından, karşılaştırma yapabilmek için, sömürgeci ve Avrupa merkezci bakış açılarının sürekliliği perspektifinden neo-oryantalizm tezleri incelmiştir. Son olarak, Ayaklanma Karşıtı Mücadele ve Dördüncü Nesil Savaş literatürlerinden seçilmiş metinler ve ifadeler analiz edilmiştir. Sonuç olarak, bu çalışmaların oryantalizmi yeniden ürettiği ve bir süreklilik olduğu sonucuna varılmıştır.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessArticle162205227