Browsing by Author "Bayçu, Cengiz"

Now showing 1 - 3 of 3

HYPOTHYROIDISM INCREASES EXPRESSION OF STERILE INFLAMMATION PROTEINS IN RAT HEART TISSUE
(Editura Acad Romane, 2019) Sahin, E.; Bektur, E.; Baycu, C.; Donmez, D. Burukoglu; Kaygisiz, B.
Purpose. In this study, we aimed to investigate the relationship between hypothyroidism and sterile inflammation in rat heart tissue. Methods. Groups; control group (fed with standard rat chow diet and tab water) and the hypothyroid group (fed with a standard rat chow diet and tap water containing 0.05% 6-n-propyl-2-thiouracil for 6-weeks). At the end of the experiment, histopathologic examination was performed. The T3, T4, TSH and myocardial malondialdehyde (MDA) measurements were performed with an ELISA kit. TUNEL assay was performed to demonstrate apoptosis. Sterile inflammation markers, caspase-1 and NLRP3, were investigated by immunohistochemistry and western blot. Results. In histopathological examination, we observed leukocyte infiltration, myocardial atrophy, pyknotic nucleated cells and cytoplasmic vacuolization in hypothyroid group whereas the control group showed normal structure. MDA levels in myocardial tissue were significantly high in hypothyroid group when compared to the control group (P<0.05). Myocardial apoptosis increased in hypothyroid group when compared to the control group. NLRP3 and caspase-1 immunoreactivity was higher in the hypothyroid group. In ELISA results, we found significantly higher level of TSH and lower levels of T3 and T4 in hypothyroid group when compared to the control group. Conclusion. Hypothyroidism increased oxidative stress, and caused inflammatory alterations in cardiac tissue. In addition, our study also suggested that thyroid hormone deficiency would increase the amounts of cardiac NLRP3 and caspase-1 protein, which indicates that hypothyroidism exerts its destructive effects through sterile inflammation. Elucidation of sterile inflammation-associated pathways may produce promising results in the treatment of hypothyroidism-induced cardiac damage.
Mirtazapin Diyabet Oluşturulan Sıçanların Beyinciklerindeki Hasarı Kısmen Düzeltmektedir
(2018) Özgür Devrim CAN; Dilek Burukoğlu DÖNMEZ; Varol ŞAHİNTÜRK; NURİYE EZGİ BEKTUR AYKANAT; Erhan ŞAHİN; Cengiz BAYÇU
Diabetes mellitus (DM) sistemik bir hastalık olup çeşitli organlarda hasara neden olmaktadır. Bu organlar arasında beyincikde yer almaktadır. Mirtazapin ise majör depresyon tedavisinde kullanılan bir antidepresan madde olup inflamasyon yanıtınındüzenlenmesinde de rol oynamaktadır. Bütün bu bilgiler ışığında, çalışmamızda DM oluşturulan sıçanların beyinciklerindemeydana gelen değişiklikleri ve bu değişiklikler üzerine mirtazapinin etkilerini araştırmayı amaçladık. Çalışmamızda toplam 21 adetyetişkin, erkek Sprague Dawley sıçan 3 eşit gruba ayrıldı (n=7). Kontrol grubuna hiçbir uygulama yapılmadı. DM grubundakihayvanlara tek doz 55 mg/kg streptozotosin intraperitoneal olarak verilerek DM oluşturuldu. Mirtazapin grubuna streptozotosinuygulamasından 28 gün sonra, 14 gün boyunca günde 20 mg/kg mirtazapin gavaj yoluyla uygulandı. Deney sonunda alınan beyincikörnekleri %10’luk formaldehit ile fikse edildikten sonra rutin doku takip işleminin ardından alınan kesitlere hematoksilen ve eozin,krezil viyole boyama teknikleri ve akson rejenerasyonunu belirlemek amacıyla da GAP-43 immünohistokimyasal boyamasıuygulandı. Kontrol grubunda beyincikte normal histoloji ile medüllada yüksek GAP-43 ekspresyonu gözlendi. DM grubundaPurkinje nöronlarında büzüşme ve bazı alanlarda hücre ölümü saptanırken, orta düzeyde GAP-43 immünoreaksiyonu belirlendi.Mirtazapin uygulanan grupta ise Purkinje nöronlarının ve histolojik yapının kontrol grubuna yakın olduğu gözlenirken GAP-43ekspresyonunun DM grubuna benzer olduğu saptandı. Sonuç olarak, streptozotosinle oluşturulan DM sıçanların beyinciğindeözellikle Purkinje nöronlarında hasara ve medüllada miyelin kaybına yol açmakta ve mirtazapin uygulaması Purkinje nöronlarındakihasarı azaltmakta, ancak miyelin rejenerasyonunu sağlamada belirgin bir etki göstermemektedir.
TİP 1 DİYABETES MELLİTUS OLUŞTURULAN SIÇANLARIN BEYNİNDE LEPTİN MİKTARI AZALMAKTADIR
(2019) Demir, Ümide Özkay; Can, Özgür Devrim; Özcan, Öykü; Sahın, Erhan; Şahintürk, Varol; Bektur, Ezgi; Bayçu, Cengiz
AMAÇ: Leptin hormonu, iştah ve vücut metabolizması-nın düzenlenmesinde önemli görevler üstlenmekte vebaşlıca yağ dokusunda sentezlenmektedir. Leptinin yağdokuda sentezlendikten sonra koroid pleksus aracılığı ilebeyne taşındığı bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı Tip 1diyabetes mellitus oluşturulan sıçanların beyninde leptinifadesinin ve miktarının araştırılmasıdır.GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamızda toplam 14 adet yetiş-kin, erkek Wistar Albino sıçan 2 eşit gruba ayrıldı (n=7).Kontrol grubuna hiçbir uygulama yapılmadı. Diyabetesmellitus grubundaki hayvanlara ise tek doz (55 mg/kg)streptozotosin intraperitoneal olarak verildi ve kan glukozseviyesi >280 mg/dL ölçüldüğünde Tip 1diyabetes mellitus geliştiği kabul edildi. Deney sonunda alınan beyinörnekleri %10’luk formaldehit ile fikse edildikten sonrarutin doku takip işleminin ardından alınan kesitlere leptinimmünohistokimyasal boyaması uygulandı. Beyin dokularında western blot yöntemi ile leptin miktarına bakıldı.BULGULAR: Tüm gruplara ait beyin kesitlerinde sadecekoroid pleksusta leptin boyanması saptandı. Buna göre,leptin boyanmasının Tip 1 diyabetes mellitus geliştirilensıçanlarda azaldığı saptandı. Western blot ile Tip 1diyabetes mellitus grubunda leptin miktarının belirginolarak azaldığı saptandı.SONUÇ: Bu çalışmayla tokluk hissini oluşturmaküzere koroid pleksus üzerinden beyne geçen leptin hormonu ile diyabet arasında yakın bir ilişki olduğu ve bu hormonun diyabetle azaldığı gösterilmiştir. Bu çalışmadan yola çıkarak Tip 1 diyabet veleptin hormonu ilişkisi derinlemesine irdelenmelidir.