Browsing by Author "Kabasakal, Mehmet"

Now showing 1 - 5 of 5

Citation Count: 0
Deparliamentarization in Turkey: A Major Decline in the Scrutiny Function
(2019) Mehmet KABASAKAL; Uluslararası İlişkiler / International Relations
In parliamentary democracies, governments are formed through parliamentary elections, and both thecabinet and budget must receive the confidence of the legislature. The “golden age”, when parliamentsmake laws without any pressure from the executives and have strong control over cabinets, ended by20th century. For the last few decades, however, legislative studies have been pointing to a shift in thebalance of power from the legislative to the executive branch in many countries. The declining powerof parliaments is explained by many factors. Scholars who studied “declining parliaments” generallyagree on the commonly accepted contributing factors for deparliamentarization. These factors are“constitutional arrangements, increasing global regulations, the complexity of issues and technicalfocusin policy making, disciplinary party structures, the lack of intra-party democracy, the dominationof parties by their leaders, and electoral systems.” Although a trend of deparliamentarization has beennoted, mainly in parliamentary democracies, the decline of parliaments has not been as glaring andforbidding everywhere. Thus, the variation, especially among similar democratic systems, calls fora closer analysis of country cases. This study examines Turkey, and discusses the changes regardingthe power balance between the executive and legislative branches of government by identifying thepattern of changes in constitutions and country’s electoral system, and party structures which tendto stress party discipline and maintain leaders’ control. The paper analyzes the politics of Turkeybetween 1946 and 2014 especially by focusing on the AKP rule after 2002. The power shift in Turkeyhas been from parliamentary supremacy to a very strong executive, and deparliamentarization hasbeen particularly rapid and profound since the 1980s,. In 2017, a change in the constitution allowed atransition to a presidential system and the new system is legalized by the constitutional amendments.The paper concludes with the analysis that there is a significant decline in the power of the parliamentin Turkey, after 1980s, mainly in its scrutiny function. The longitudinal study of changes shows thatdeparliamentarization, or the increase in the power of the executive, was caused by multiple domesticand international factors that occurred simultaneously and reinforced each other’s impact. Thesignificant difference of Turkey from the other world cases are rapid constitutional changes, increasingleader authority within the parties, and existence of dominant party system in Turkey since 15 years.
Citation Count: 9
Factors influencing intra-party democracy and membership rights: The case of Turkey
(Sage Publications Ltd, 2014) Kabasakal, Mehmet; Uluslararası İlişkiler / International Relations
Political parties are considered to be vital elements of political life in modern democracies, and whether in democratic regimes they maintain democratic mechanisms within their own organizations and structures has been an intriguing topic. The most important issue is which factors influence the internal democracy in parties. This article examines the relationship between functioning of democracy in parties and party leadership, candidate selection mechanisms, membership systems, policy formulation systems and communication channels. In addition to the commonly used indicators of intra-party democracy in three areas - the leader's power and control, nomination process and determining policy preferences - this article deals with the process of membership recruitment and membership rights. It analyses the factors that influence intra-party democracy in Turkey focusing on the multiparty period after 1946 by giving examples from the political parties and previous research results.
Citation Count: 1
Parlamentoların Güç Kaybının Ölçülmesi: Yeni Göstergeler ve Türkiye Örneği
(2018) Kabasakal, Mehmet; Uluslararası İlişkiler / International Relations
Parlamenter sistemler tarihsel olarak halkın gücünü temsil etmişler ve parlamentonun üstünlüğüne dayanmışlardır. Yürütmenin parlamentonun içinden doğması, yasama ve yürütme gücü arasındaki çizgiyi belirsizleştirmekte ve güçler arasında bir ayrımdan çok bir kaynaşmayla sonuçlanmaktadır. Bu nedenle, parlamentonun yürütmeye oranla göreli gücü incelemeye değer bir konu olmuştur. Bununla beraber, bazı ampirik çalışmalar birçok parlamenter demokraside yürütmenin yasama karşısında gücünü artırdığını göstermiştir. Parlamentoların güç kaybı popüler bir araştırma konusu haline gelince, bu güç kaybıyla ilgili göstergeler geliştirilmesi de öncelik kazanmıştır. Bu yazı, parlamentoların güç yitirmesi konusundaki çalışmalarda kullanılan göstergeleri yeniden ele almakta; yaygın olarak kullanılan iki göstergeye - hükümetlerin görev sürelerinde istikrar ve hükümetlerin parlamentoya karşı duyarlılığı- ek olarak, “parlamentoların hükümet değişikliğindeki rolü” ve “parlamentoların yasa yapma yeteneği” başlığıyla iki yeni gösterge ortaya koymaktadır. Daha sonra bu dört gösterge örnek ülke olarak Türkiye’ye uygulanmakta ve parlamentonun gücündeki değişim incelenmektedir. Ana göstergelerle ilgili veriler tümüyle aynı yönde olmasa da, 1980’den sonra Türkiye’de parlamentonun üstünlüğünden güçlü yürütmeye doğru büyük ve hızlı bir kuvvet aktarımını ortaya koymaktadır.
Citation Count: 0
Türkiye’de otoriter liderliğin pekişmesinde seçim sistemi ve aday belirleme yönteminin rolü
(2024) Gençkaya, Ömer Faruk; Kabasakal, Mehmet; Uluslararası İlişkiler / International Relations
Çağdaş demokrasilerde yöneticileri seçimle belirlenir. Temsili demokrasilerde iktidar, halkın istencini yansıtan dürüst ve serbest seçimle meşruluk kazanır. Bu nedenle, halkın parlamentodaki temsilcilerinin nasıl belirlendiği, milletvekillerinin temsil görevini nasıl yerine getirdikleri ve hangi görevleri üstlendikleri siyaset bilimi araştırmalarına konu olmaktadır. Son yıllarda dünyada yürütmenin güçlenmesiyle parlamentoların etkinliği azalırken lider hegemonyası artmıştır. Bu çalışmada, konu ile ilgili temel literatür taramasına dayanarak seçim sistemlerinin ve aday belirleme yöntemlerinin otoriter liderliği pekiştirici rolü üzerinde durulmaktadır. Bu çalışma, kuramsal varsayımları yakın dönem Türkiye siyasetinden somut örneklerle ve bazı siyasetçilerin değerlendirmelerine başvurarak incelemektedir. Bu çerçevede, V-Dem endeksinden yararlanarak 1983-2022 döneminde Türkiye'de aday belirleme, parti disiplini, parti kurumsallaşması, yasamanın yürütmeyi denetlemesi ve liderin kişiliğine ilişkin göstergelerin zaman içerisindeki seyri çalışmanın temel varsayımlarını açıklamak üzere irdelenmektedir. Lider egemenliğinin azaltılması ve parti içi demokrasinin sağlanması, Meclisin ve milletvekillerinin etkinliğinin artırılmasına yönelik bazı öneriler geliştirilmiştir. Sonuç olarak, seçim sistemi ne kadar adil ve aday belirleme yöntemi ne kadar katılımcı ise lider egemenliğinin azalacağı, parlamentonun etkinliğinin artacağı belirtilmekte ve Türkiye’de demokrasinin pekişmesi amacıyla seçim barajının kaldırılması ve önseçimin mutlaka gerekli koşullar ve altyapı oluşturularak yaygın biçimde uygulanması önerilmektedir.
Citation Count: 0
Türkiye’de Yerel Parti Örgütlenmesinde İki Farklı Model
(2019) Mehmet KABASAKAL; Uluslararası İlişkiler / International Relations
Türkiye siyasetinde yerel örgütlenmenin partilerin seçim başarılarına katkısı, sonyıllarda açık biçimde Milli Selamet Partisi, Refah Partisi ve Adalet ve KalkınmaPartisinde gözlenmiştir. Ancak, Türkiye’nin çok partili demokratik hayatında görülenilk yerel örgütlenme 1946-60 arasında Türk siyasal yaşamına damgasını vuran “ocakve bucak” örgütleridir. Bu çalışma, Türkiye’de 1946-60 arasında yasal biçimdeörgütlenmiş formal ocak ve bucak teşkilatları ile 1970 sonrası bazı partilerde informalolarak oluşturulan yerel örgütlerin parti içi demokrasiye ve ülkede demokrasininpekişmesine yaptığı katkıyı değerlendirmektedir. Çalışma, son yıllarda, 1950’lerinaksine, üyelerin veya yerel örgütlerin, partilerin karar mekanizmalarını etkilemegücünü büyük ölçüde yitirdiği savını ileri sürmektedir.