Browsing by Author "Kaynar, Zeynep Buket"

Now showing 1 - 3 of 3

Farklı Polimerizasyon Sürelerinin Cam İyonomerlerin Mikrosertliği ve Pulpaiçi Isı Artışı Üzerine Etkisi
(Galenos Publ House, 2023) Kaynar, Zeynep Buket; Dalkılıç, Evrim Eligüzeloğlu; Dönmez, Nazmiye; Kazak, Mağrur
Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı polimerizasyon sürelerine maruz bırakılan yüksek viskoziteli cam iyonomer, cam karbomer (GC) ve biyoaktif restoratif materyalinin (BRM) mikrosertliklerini ve intrapulpal termal değişiklikleri karşılaştırmaktır. Yöntemler: Bu çalışmada 60 adet çekilmiş molar dişi kullanıldı. Sınıf 1 kavite preparasyonu sırasında pulpa odası ile oklüzal kavite tabanı arasında 1 mm dentin kalınlığı bırakıldı. Dişler rastgele altı gruba ayrıldı. Grup 1: Yüksek viskoziteli cam iyonomer siman (HV- GIC) ile restore edildi, 20 sn polimerize edildi. Grup 2: HV-GIC ile restore edildi, 40 sn polimerize edildi. Grup 3: GC ile restore edildi, 60 sn polimerize edildi, Grup 4: GC ile restore edildi ve 90 sn polimerize edildi. Grup 5: Biyoaktif restoratif materyal (BRM) ile restore edildi, 20 sn polimerize edildi, Grup 6: BRM ile restore edildi, 40 sn polimerize edildi. GC grupları hariç tüm cam iyonomer simanları LED polimerizasyon cihazı ile polimerize edildi. GC grupları özel ışık aleti ile polimerize edildi.Tüm örneklerin pulpaiçi ısı artış değerleri J tipi termometre cihazı ile ölçüldü. Daha sonra mikrosertlik değerleri üç farklı noktadan değerlendirildi. Veriler tek yönlü ANOVA, Tukey testi ve t-testleri ile analiz edildi (p<0,05). Bulgular: Grup 2, Grup 1’e göre pulpaiçi ısı artışında istatistiksel olarak anlamlı fark gösterdi Grup 4, Grup 3’e göre istatistiksel olarak daha yüksek pulpaiçi sıcaklık artışı gösterdi. Gruplar karşılaştırıldığında en yüksek mikrosertlik değerleri GC gruplarında elde edildi. Grup 2, Grup 1’e göre istatistiksel anlamlı derecede yüksek mikrosertlik değeri gösterdi. Grup 6, Grup 5’e göre anlamlı derecede yüksek mikrosertlik değeri gösterdi. Sonuç: BRM’nin 40 sn polimerizasyonu intrapulpal sıcaklık artışına neden olmadan mikrosertliği olumlu yönde etkilemiştir. GC’nin 90 sn polimerizasyonunda yüksek mikrosertlik değerleri elde edilirken pulpaya zarar verecek derecede ısı artışına da neden olmuştur.
KARANFİL VE YEŞİL ÇAYIN RESTORATİF MATERYALLERİN YÜZEY VE OPTİK ÖZELLİKLERİ ÜZERİNE ETKİSİ: İn Vitro çalışma
(2021) Tolgahan DOĞAN; Nazmiye DÖNMEZ; Zeynep Buket KAYNAR; Mağrur KAZAK
Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, farklı kompozit rezin materyallerinin iki farklı bitkisel çay içerisinde bekletilmeleri sonrasında renk değişimi ve mikrosertlik değerleri açısından değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada supra-nano (Asteria, Tokuyama Dental, Tokyo Japonya) ve nanohibrit kompozit rezin (GrandioSo, VOCO Dental, Almanya) materyaller kullanıldı. Örnekler, disk şeklinde 2x10 mm ebatlarındaki paslanmaz çelik kalıp içerisinde 40 adet hazırlandı. Örneklerin polisajı, alüminyum oksit cila diskleri (Sof-Lex™,, 3M ESPE, ABD) ile yapıldı. Hazırlanan örnekler, 37 ˚C’de 24 saat distile suda bekletildikten sonra başlangıç renk ölçümleri bir spektrofotometre (Vita Easy Shade Advance 4.0., Almanya) ile ölçüldü. Vickers sertlik ölçümleri ise mikrosertlik test cihazında (Shimadzu, Japonya) alt ve üst yüzeylerinden üç ayrı noktadan yapıldı. Renk değişimi ve mikrosertlik ölçümlerinden sonra, örnekler bekletme solüsyonuna (yeşil çay, karanfil çayı) göre iki gruba (n=10) ayrıldı. Kompozit örnekler 20 mm çay solüsyonu içerisinde 48 saat 37 °C’de etüvde bekletildi. Bu sürenin sonunda renk ve mikrosertlik ölçümleri tekrarlandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi ANOVA, Post Hoc Tamhane ve Wilcoxon Signed Ranks testleri ile yapıldı (p<0.05). Bulgular: Supra-nano kompozit materyali (Asteria) ile hazırlanan örneklerin mikrosertlik değerlerinin nanohibrit kompozit materyali (GrandioSo) ile hazırlanan örneklerden istatistiksel olarak daha düşük olduğu bulundu (p<0.05). Her iki solüsyonda bekletme sonrasında, supra-nano kompozit materyali (Asteria) ile hazırlanan örneklerin mikrosertlik değerinde anlamlı bir değişiklik gözlenmezken, nanohibrit kompozit materyali (GrandioSo) ile hazırlanan örneklerin mikrosertlik değerinde anlamlı bir artış olduğu bulundu (p=0.000). Renk değişimi açısından değerlendirildiğinde, istatistiksel olarak en fazla renklenme karanfil çayında bekletilen nanohibrit kompozit materyali (GrandioSo) ile hazırlanan örneklerde gözlendi (ΔE =3.44±1.26) ve bu değer klinik olarak kabul edilebilir değerin (ΔE ≥ 3.3) üzerinde hesaplandı. Yeşil çayda bekletilen nanohibrit kompozit materyaliyle (GrandioSo) hazırlanan örnekler ile karanfil çayında bekletilen nanohibrit kompozit materyaliyle (GrandioSo) hazırlanan örnekler arasında renk değişimi açısından anlamlı fark gözlendi (p=0.011). Supra-nano kompozit materyali (Asteria) ile hazırlanan örnekler her iki solüsyonda da nano-hibrit kompozit materyali (GrandioSo) ile hazırlanan örneklere göre daha az renklenme gösterdi ve istatistiksel olarak aralarındaki farkın anlamlı olduğu bulundu (p<0.05). Sonuç: Karanfil ve yeşil çayda bekletilmiş supra-nano dolduruculu kompozit materyali, klinik olarak kabul edilebilir renk değişimi gösterdiğinden, mikrosertlik açısından ise bir değişim sergilemediğinden, ön bölge restorasyonlarda güvenle tercih edilebilir.
Marginal Microleakage of Glass Ionomer-Based Restorations After Conventional Cavity Preparation and Er: Yag Laser Irradiation
(Dokuz Eylul Univ inst Health Sciences, 2022) Kaynar, Zeynep Buket; Donmez, Nazmiye; Siso, Seyda Herguner
Purpose: This study aimed to evaluate the microleakage of glass ionomer restorations (GIC) in Class V cavities prepared with both conventional and Er: YAG laser techniques. Methods: Twenty teeth were used. Standard Class V cavities (4mm wide,3m high,3mm deep) were prepared on the buccal and lingual surfaces of teeth. All teeth were randomly divided into four groups. In Groups II and IV, cavities were prepared by Er: YAG laser, and in Groups I and III cavities were conventionally prepared with a diamond bur. Groups I and II were then restored with conventional GIC (Ketac,3MEspe, U.S.A.).Groups III and IV were restored with high viscosity GIC with resin coating (EQUIA, GC, Tokyo, Japan). Specimens were stored in distilled water at 37°C for 24h. Teeth were then subjected to thermo-cycling (500 cycles,5°C-55°C). All teeth were exposed to 50.000 cycles in a chewing simulator. Specimens were stained with 0.5% aqueous basic fuchsin dye and sectioned buccolingually. Dye penetration was scored under a stereomicroscope. The data were analyzed by Kruskal-Wallis One-Way ANOVA and Mann-Whitney U tests. Results: While the highest microleakage scores were observed in the group prepared with Er: YAG laser and restored with conventional GIC the lowest microleakage scores were observed in the group prepared with Er: YAG laser and restored with high viscosity GIC. When cavities prepared with Er: YAG laser or conventional method were restored with high viscosity GIC, no statistically significant difference was found between them (p> 0.05). Conclusion: High viscosity GIC can be preferred as a restorative material in the restorations of Class V cavities prepared using both conventional and Er: YAG lasers.