Akademik Personelin Yeme Bozukluğu ve Yeme Arzusunun Değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET AKADEMİK PERSONELİN YEME BOZUKLUĞU VE YEME ARZUSUNUN DEĞERLENDİRİLMESİ Bu araştırma, İstanbul Okan Üniversitesi'nde görev yapan akademik personelin yeme bozukluğu ve yeme arzusu düzeylerini, bu iki değişken arasındaki ilişkiyi ve demografik faktörlere göre olası farklılıkları incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırmaya yönelik veriler, Sağlık Bilimleri alanındaki dört fakülte ve meslek yüksekokulunda (Tıp, Diş Hekimliği, Sağlık Bilimleri Fakülteleri ile Sağlık Hizmetleri MYO) çalışan toplam 151 akademisyenden, demografik bilgi formu ile Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği (EDE-Q-13) ve Yeme Arzusu Kabullenme ve Davranış Ölçeği (YAKDÖ) kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen bulgulara göre EDE-Q-13 ile YAKDÖ arasında negatif yönlü ve anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir (p<0,01). Bu durum, yeme bozukluğu belirtilerinin artmasıyla yeme arzusunu kabul etme ve yönetme becerisinin azalabileceğine işaret etmektedir. Demografik değişkenler bakımından incelendiğinde; diyet gerektiren kronik hastalığı olan katılımcıların yeme bozukluğu puanlarının diğer gruplara göre anlamlı derecede daha yüksek çıktığı (p<0,05) ve obez katılımcıların yeme bozukluğu puanlarının da diğer BKİ kategorilerinden anlamlı biçimde fazla olduğu (p<0,01) görülmüştür. Ancak cinsiyet, ünvan, medeni durum gibi faktörler ile yeme arzusu düzeyi arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Sonuçlar, akademik personelde yeme bozukluğu ve yeme arzusu arasındaki olumsuz ilişkinin yanı sıra kronik hastalık ve obezite gibi faktörlerin yeme bozukluğu riskini artırabileceğini göstermektedir. Araştırma bulguları, bu gruba yönelik koruyucu ve rehabilite edici beslenme programlarının önemini vurgulamakta ve özellikle riskli bireylere (kronik hastalığa sahip veya obez) özel önlemler alınmasının gerekliliğini ortaya koymaktadır. Anahtar Kelimeler: Akademik Personel, Beslenme, Yeme Arzusu, Yeme Davranışı, Yeme Bozukluğu

This study aims to examine the levels of eating disorders and food cravings of academic staff working at Istanbul Okan University, the relationship between these two variables and possible differences according to demographic factors. Data were collected from a total of 151 academic employee in four faculties and vocational schools in the field of Health Sciences (Faculties of Medicine, Dentistry, Health Sciences, and the Vocational School of Health Services) using a demographic information form, the Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q-13), and the Food Craving Acceptance And Action Questionnaire (YAKDÖ). The findings indicated a significant negative correlation (p<0.01) between EDE-Q-13 and YAKDÖ. This suggests that as eating disorder symptoms increase, the ability to accept and manage food cravings may diminish. When examined in terms of demographic variables, participants with chronic conditions requiring dietary restrictions had higher scores for eating disorder compared to other groups (p<0.05), and obese participants had significantly higher scores (p<0.01) than those in other BMI categories. However, no significant differences were found in the level of food craving when considering gender, academic rank, marital status, or similar factors. These results show that, in addition to the adverse relationship between eating disorders and food craving among academic staff, chronic illnesses and obesity may further elevate the risk of eating disorders. Moreover, the findings underscore the importance of implementing preventive and rehabilitative nutrition programs for this group, especially for at-risk individuals (those with chronic illnesses or obesity). Keywords: Academic Staff, Nutrition, Eating Desire, Eating Behaviour, Eating Disorder