Çocuk failliğinin bir direnişi olarak cinsiyetin ifadesi

Abstract

Yakın zamanda yapılan çocukluk etnografileri, aile ve çocuklara ilişkin mevcut politikaların yeni epistemolojik çerçevelere ve kesişimsel metodolojilere yol açtığını göstermiştir. Son dönemdeki akademik çalışmalar, etnografik araştırmanın kapsamını ev içi veya ebeveynlik düzeyinin ötesine taşıyarak daha geniş bir sosyo-politik ve ekonomik bağlamda ele almaya başlamıştır. Bu yaklaşım, çocuk yetiştirmenin cinsiyetlendirilmiş ebeveyn pratiklerini incelerken, devlet düzenlemelerinin ve ahlakileştiren söylemlerin çocukluğun regüle edilişindeki etkilerini göz önünde bulundurmaktadır. Bu inceleme makalesi, Türkiye bağlamında çocuk yetiştirme pratiklerinin özelliklerini ve karmaşık doğasını ortaya çıkaran, cinsiyetlendirilmiş ebeveynlik ve toplumsal cinsiyetin somutlaştırılmasının kesişimselliği üzerine yapılan akademik çalışmaları incelemeyi amaçlamaktadır. Bu çalışmanın önemi, hegemonik ideolojiler ve düzenleyici söylemler karşısında bir sapma ve direniş noktası olarak çocukların failliğine yönelik yapmış olduğu vurgudur.