Duygusal yeme davranışları ve yeme bağımlılığının vücut ağırlığı kaybı üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışma, hafif kilolu ve obez bireylerde duygusal yeme ve yeme bağımlılığının ağırlık kaybı üzerindeki etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Araştırma Şubat 2021-Mayıs 2021 tarihleri arasında özel bir beslenme ve diyetetik danışmanlık merkezine ağırlık kaybı amacıyla başvuran hafif kilolu ve obez toplam 60 birey üzerinde gerçekleştirilmiştir. Katılımcılara diyet öncesi yüz yüze kişisel bilgi formu, Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği, Revize Edilmiş Üç Faktörlü Yeme Anketi ve Duygusal Yeme Ölçeği uygulanmıştır. Ayrıca bireylerin 3 günlük besin tüketim kayıtları, besin tüketim sıklıkları ve antropometrik ölçümleri alınmıştır. Katılımcılar, duygusal yeme (DY) ve yeme bağımlılığı (YB) olan ve olmayan şeklinde 2 gruba rastgele ayrılmıştır. Gruplarda benzer özelliklere sahip, eşit sayıda bireyin olmasına dikkat edilmiştir. Katılımcılara 8 haftalık Akdeniz tipi bireye özgü zayıflama diyetleri planlanmış ve 8 haftalık süreç sonrasında bireylerin antropometrik ölçümleri alınmış ve ölçekler yeniden uygulanmıştır. Katılımcıların başlangıç BKİ ortalaması 33,5±4,39 kg/m2 olarak saptanmıştır. DY ve YB sahip olan ve olmayan bireylerin diyet öncesi ve sonrası hem vücut ağırlığı hem de bel kalça oranı ortalamalarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur ( p<0,001). DY ve YB olmayanların vücut ağırlığı kaybı ortalaması, olanlara göre daha fazla olduğu saptanmıştır. Diyet tedavisi sonrasında her iki grup içinde başlangıca göre DY ve YB olmayan bireylerde kontrolsüz yeme, duygusal yeme ve açlığa duyarlılık seviyesi puan ortalamalarının DY ve YB olan bireylere göre daha düşük olduğu saptanmıştır (p<0,001). DY ve YB olan grupta, BKİ ile öfke puanı arasında negatif yönlü, duygusal yeme ile öfke puanı arasında pozitif yönlü istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p<0,05). DY ve YB olan bireylerin diyet öncesi ve diyet sonrası karşılaştırıldığında öfke, kaygı ve depresyon puan ortalamalarının azaldığı saptanmıştır (p<0,05). Bu sonuçlar doğrultusunda DY ve YB obezite tedavisinde daha kalıcı ağırlık kaybı sağlanması için tedavi yaklaşımlarından biri olması gerektiğini göstermektedir. Bu konuda daha büyük örneklem grupları ile daha çok çalışma yapılmasına ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Duygusal yeme, yeme bağımlılığı, obezite, yeme tutumu

This study was conducted to investigate the effect of emotional eating and food addiction on weight loss in overweight and obese individuals. The study was carried out on a total of 60 overweight and obese individuals who applied to a special nutrition and dietetic counseling center between February 2021 and May 2021 for weight loss. Before the diet, face-to-face personal information form, Yale Eating Addiction Scale, Revised Three-Factor Eating Questionnaire and Emotional Eating Scale were applied to the participants. In addition, 3-day food consumption records and anthropometric measurements of the individuals were taken. The participants were randomly divided into 2 groups as those with and without emotional eating (ED) and food addiction (FA). Care was taken to include an equal number of individuals with similar characteristics in the groups. An 8-week Mediterranean type individual-specific weight loss diet was planned for the participants and anthropometric measurements of the individuals were taken after the 8-week period and the scales were re-applied. The initial mean BMI of the participants was 33.5±4.39 kg/m2. A statistically significant difference was found in the mean body weight and waist-hip ratio of individuals with and without ED and FA before and after the diet (p<0.001). It was determined that the mean body weight loss of those without ED and FA was higher than those without ED. After diet treatment, it was determined that the mean scores of uncontrolled eating, emotional eating, and sensitivity to hunger were lower in individuals without ED and FA in both groups than in individuals with ED and FA (p<0.001). A statistically significant correlation was found between BMI and anger score in the negative direction, and between emotional eating and anger score in a positive direction in the group with ED and FA (p<0.05). When the individuals with ED and FA were compared before and after the diet, it was determined that the mean scores of anger, anxiety and depression decreased (p<0.05). These results show that ED and FA should be one of the treatment approaches to achieve more permanent weight loss in the treatment of obesity. More studies with larger sample groups are needed on this subject. Keywords: Emotional eating, food addiction, obesity, eating attitude