Öğretmen Adaylarının Algılanan Ebeveyn Tutumları ile Yakın İlişki Yaşantıları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerin algılanan ebeveyn tutumları ile yakın ilişki yaşantıları arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını incelemektir. İlişkisel tarama modelinde olan bu araştırmanın çalışma grubunu, 2018-2019 eğitim-öğretim yılında İstanbul’da bir vakıf üniversitesinin eğitim fakültesinde farklı bölümlerin birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıfa devam eden toplam 272 öğretmen adayı oluşturmuştur. Çalışma grubunu oluşturan öğrencilerin 1442’ü (%53) kadın 128’i (%47) erkektir. Araştırmanın çalışma grubu oluşturulurken seçkisiz olmayan örnekleme yöntemlerinden olan uygun örnekleme yöntemi tercih edilmiştir. Araştırmada veri toplama amacı ile Sümer (2006) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri ve Dirik, Yorulmaz ve Karancı (2015) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Algılanan Ebeveyn Tutumları Ölçeği kullanılmıştır. Ele alınan değişkenler arasındaki ilişkiler Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon katsayısı ile hesaplanmıştır. Araştırmanın sonucunda, algılanan ebeveyn tutumlarından reddedici anne tutumları, reddedici baba tutumları arasında yüksek düzeyde pozitif yönlü anlamlı bir ilişki (r=.736, p<.01) olduğu belirlenmiştir. Reddedici anne tutumları ile yakın ilişkiler ölçeğinin kaygı alt boyutu arasında pozitif yönlü, düşük düzeyde anlamlı bir ilişki (r=.181, p<.01) olduğu belirlenmiştir. Algılanan ebeveyn tutumlarından reddedici baba tutumları ile yakın ilişkiler ölçeğinin kaygı alt boyutu arasında pozitif yönlü, düşük düzeyde anlamlı bir ilişki (r=.174, p<.05) olduğu belirlenmiştir. Elde edilen bulgular alanyazın doğrultusunda tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.