Browsing by Author "Evciman, Hilal"

Now showing 1 - 1 of 1

İnsülin direnci tanısı almış yetişkin bireylerde akdeniz tipi beslenmeye uyumun antropometrik ölçümler ve biyokimyasal parametreler ile ilişkisi
(2023) Evciman, Hilal; Özcan, Burcu Ateş
Günümüzde beslenme kaynaklı sağlık problemleri oldukça büyük bir paya sahiptir. Beslenme sorunlarının önlenmesinde; diyet tedavisi, fiziksel aktivite etkinliği, sağlığın iyileştirilmesi ile hastalıkların kontrolü önemli halk sağlığı stratejileridir. Bu çalışmanın amacı; insülin direnci tanısı alan hastalarda, Akdeniz tipi beslenmeye uyumun ve diyetin inflamatuar indeksinin belirlenmesi ve bu sonuçların antropometrik ölçümler ve biyokimyasal parametreler ile ilişkisinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Bu kapsamda bireylerin demografik özellikleri, antropometrik ölçümleri ve biyokimyasal parametrelerinin sorgulandığı bir 'Katılımcı Bilgi Formu', 'Akdeniz diyetine bağlılık ölçeği (Mediterranean Diet Adherence Scale- MEDAS)', 'Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi- Kısa Form (IPAQ-SF)' ve diyet inflamatuar indeksinin (Dİİ) belirlenebilmesi için '3 günlük besin tüketim kaydı formu' katılımcılara yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulanmıştır. Çalışmaya %29,2'si erkek %70,8'i kadın toplamda 137 yetişkin birey dahil edilmiş olup katılımcıların yaş ortalaması 37,4±13,26 yıldır. Erkek ve kadın bireylerin Beden Kütle İndeksi (BKİ) değeri ortalaması sırasıyla; 29,5±5,60 kg/m2 ve 29,5±6,50 kg/m2'dir (p>0,05). Bireylerin %0,7'si zayıf, %27,0'ı normal vücut ağırlıklı, %28,5'i hafif şişman ve %43,8'i obezdir. Bireylerin MEDAS puan ortalaması 7,7±1,84 puandır. Ölçek puanına göre Akdeniz diyetine uyumu kötü, orta ve iyi olan bireylerin oranı sırasıyla; %31,4, %33,6 ve %35,0'dır. Akdeniz diyetine bağlılık ölçeği puanı, normal vücut ağırlığına sahip bireylerde, hafif şişman ve obez bireylere göre daha yüksektir (p<0,05). Akdeniz diyetine uyumu iyi olan bireylerin Açlık kan şekeri (AKŞ), HbA1c ve Tiroid Stimüle Edici Hormon (TSH) kan tahlil değerleri Akdeniz diyetine uyumu kötü ve orta olan bireylerin değerlerinden anlamlı şekilde düşüktür (p<0,05). Bireylerin, Akdeniz diyetine uyumları arttıkça vücut yağ yüzdeleri azalmıştır (p<0,05). Çalışmaya katılan bireylerin toplam Dİİ skoru ortalaması -2,9 ± 5,02 puandır (E:-2,7± 3,98, K:-2,9± 5,42 puan) (p>0,05). Q1 (<-6,41), Q2 (-6,4-[ -1,62]), Q3 (-1,63-[1,14]) ve Q4 (≥1,14) aralıkta olan bireylerin oranı sırasıyla; %34,3, %20,4, %19,0 ve %26,3'tür. Normal BKİ aralığında olan bireylerin Dİİ skoru diğer BKİ aralığında olan bireylere göre anlamlı şekilde düşüktür (p<0,05). Dİİ skoru Q1 aralığında olan bireylerin vücut ağırlığı, BKİ, bel çevresi ve AKŞ değeri Q4 aralığında olan bireylerin BKİ ve bel çevresi ortalamasında anlamlı şekilde düşük bulunmuştur (p<0,05). Sonuç olarak, Akdeniz diyetine uyum ile Dİİ arasında bir ilişki saptanmış ve bu parametrelerin antropometrik ve biyokimyasal değerler ile ilişkili olduğu belirlenmiştir. MEDAS ölçeğinin bireylerin sağlıklı beslenme tutumlarının saptanmasında kullanılabilir bir parametre olduğu düşünülmektedir. Ölçekler ile beslenme durumu arasında ilişkinin kesin olarak belirlenmesi için daha geniş örneklemde ve daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler Akdeniz diyeti, İnsülin direnci, Obezite, Diyet inflamatuar indeksi Tarih: 06.01.2023