Non-spesifik kronik boyun ağrılı hastalarda manuel terapi sonrası verilen terapatik egzersizlerin ve stabilizasyon egzersizlerinin etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, manuel terapi seansı sonrasında hastaya verilen terapatik egzersizler ve stabilizasyon egzersizlerinin bireylerin ağrı, boyun eklem hareket açıklığı, günlük yaşam aktiviteleri ve yaşam kaliteleri üzerine etkilerini belirlemek ve karşılaştırmaktı. Non-spesifik kronik boyun ağrısı olan 30 hasta çalışmaya alındı. Yapılan ilk değerlendirmelerden sonra 1 seans manuel terapi uygulandı. Manuel terapinin ağrı şiddeti ve boyun eklem hareket açıklığına etkisini inceleyebilmek için bu konudaki değerlendirmeler tekrarlandı. Hastalar basit rastgele yöntemle 2 gruba ayrıldı. Stabilizasyon egzersizleri grubuna (n:15, yaş:30,27±7,18 yıl) manuel terapiden sonra stabilizasyon egzersizleri, terapatik egzersizler grubuna (n:15, yaş:32,53±11,36 yıl) manuel terapiden sonra terapatik egzersizler öğretildi. Egzersizleri günde 3 defa, haftada 7 gün, 6 hafta boyunca yapmaları istendi. 6 hafta sonunda değerlendirmeler tekrarlandı. Ağrı şiddeti Görsel Analog Skalası ile, eklem hareketleri klinik gonyometre ile, skapular diskinezi Lateral Skapular Kayma Testi ile, engellilik durumu Boyun Özürlülük İndeksi ile ve yaşam kalitesi Bournemouth Boyun Ağrısı Anketi ile değerlendirildi. Manuel terapi seansı sonrasında bireylerin ağrı şiddetinde azalma, eklem hareketlerinde artma bulundu (p<0.05). 6 hafta egzersiz tedavisi sonrasında gruplar arası yapılan karşılaştırmada ağrı şiddeti, boyun fleksiyon, ekstansiyon, lateral fleksiyon hareketi, engellilik durumu ve günlük yaşam aktivitelerinde stabilizasyon egzersizleri grubu lehine anlamlı fark görüldü (p<0.05). Çalışmanın sonucunda kronik boyun ağrılı hastaların tedavisinde manuel terapi ile kombine stabilizasyon egzersizlerinin terapatik egzersizlere nazaran daha olumlu etkileri olduğu sonucuna varıldı. Anahtar Kelimeler: Kronik boyun ağrısı, manuel terapi, stabilizasyon egzersizleri, eklem hareket açıklığı

The aim of this study is to determine and compare the effects of the therapeutic exercises and stabilization exercises given to the patient after the manual therapy session on pain, neck range of motion, daily living activities and quality of life. Thirty patients with non-Şekil 1: Servikal vertebralarspesific chronic neck pain were recruited in the study. After the first examination, one session of manual therapy was performed. The examinations were repeated in order to examine the effect of manual therapy on pain intensity and neck range of motion. After manuel therapy, the patients were allocated into two groups as Stabilization Exercise Group (n: 15, age: 30.27 ± 7.18 years) and Therapeutic Exercise Group (n: 15, age: 32.53 ± 11.36 years), randomly. These exercises were done 3 times a day, 7 days a week, for 6 weeks. Pain intensity with Visual Analogue Scale, joint movements with clinical goniometer, scapular dyskinesia with Lateral Scapular Shift Test, disability status with Neck Disability Index and quality of life with Bournemouth Neck Pain Questionnaire were evaluated before and after treatment. After manual therapy, pain intensity decreased and joint movements increased (p <0.05). After 6 weeks of exercise therapy, there was a difference in pain intensity, neck flexion, extension, lateral flexion movement, disability and daily living activities in favor of the stabilization exercises group (p <0.05). As a result of the study, it was concluded that stabilization exercises combined with manual therapy had more positive effects than therapeutic exercises in the treatment of patients with chronic neck pain. Keywords: Chronic neck pain, manual therapy, stabilization exercises, range of motion