Restoran işletmelerinde çalışanların iş doyumu ve iş-aile çatışma algılarının işten ayrılma niyetine etkisinde lider-üye etkileşiminin aracılık rolü

Abstract

Bu araştırma, Türkiye'de faaliyet gösteren restoran işletmelerinde çalışanların iş doyumu, iş-aile çatışması ve lider-üye etkileşimi arasındaki ilişkileri ve bu değişkenlerin işten ayrılma niyeti üzerindeki etkilerini detaylıca incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırma kapsamında, orta ve büyük ölçekli restoranlarda çalışan 704 kişiden elde edilen veriler, Yapısal Eşitlik Modellemesi (YEM) ve ileri düzey istatistiksel analiz teknikleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlar, lider-üye etkileşiminin çalışanların iş doyumunu belirgin şekilde artırdığını ve bu etkileşimin işten ayrılma niyetini azalttığını göstermektedir. Ayrıca, iş doyumu yüksek olan bireylerde iş-aile çatışmasının daha düşük seviyelerde olduğu tespit edilmiştir, bu da iş ve özel hayat arasında sağlanan dengenin çalışan memnuniyeti üzerinde pozitif etkiler yarattığını işaret etmektedir. Bu bulgular, restoran işletmelerinin insan kaynakları stratejilerini geliştirirken, liderlik kalitesi ve iş-aile dengesi gibi faktörlere odaklanmalarının önemini vurgulamakta; işten ayrılma oranlarını azaltma ve çalışan bağlılığını artırma potansiyelini ortaya koymaktadır. Bu çalışma, Türkiye restoran sektöründeki insan kaynakları yönetimi uygulamalarına yönelik stratejik katkılar sağlamakla birlikte, sektörün rekabet üstünlüğünü artırmak adına önemli öneriler sunmaktadır. Anahtar Kelimeler : İş Doyumu, Lider-Üye Etkileşimi, İş-Aile Çatışması, İşten Ayrılma Niyeti, Restoran İşletmeleri, Restoran SektörüThis study aims to meticulously examine the relationships among job satisfaction, work-family conflict, and leader-member interaction among employees in restaurant enterprises in Türkiye, as well as the impact of these variables on their intentions to leave. Data gathered from 704 employees in medium to large scale restaurants were analyzed using Structural Equation Modeling (SEM) and advanced statistical techniques. The results indicate that leader-member interaction significantly enhances employees' job satisfaction and reduces their intention to leave. Furthermore, individuals with high job satisfaction experience lower levels of work-family conflict, suggesting that achieving a balance between work and personal life positively influences employee satisfaction. These findings highlight the importance for restaurant businesses to focus on leadership quality and work-life balance in their human resources strategies, showcasing the potential to decrease turnover rates and increase employee loyalty. This study offers strategic contributions to human resource management practices in Türkiye's restaurant sector and presents significant recommendations for enhancing competitive advantage in the industry. Keywords : Job Satisfaction, Leader-Member Interaction, Work-Family Conflict, Turnover Intentions, Restaurant Businesses, Restaurant Sector