Rotator cuff sendromlu hastalarda mulligan mobilizasyon tekniği ve proprioseptif nöromuskuler fasilitasyon tekniklerinin tedavideki etkinliklerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı rotator cuff sendromu olan bireylerde Mulligan Mobilizasyon tekniklerinden Hareketli Mobilizasyon (MWMs) ve Proprioseptif Nöromuskuler Fasilitasyon (PNF) tekniklerinden Tut-Gevşe Aktif Hareket Tekniğinin ağrı, normal eklem hareket açıklığı ve fonksiyonel duruma olan etkilerini araştırmaktır. Çalışmaya Kontrol Grubunda (Konservatif Tedavi) 20 katılımcı, Tedavi A (Mulligan Mobilizasyon Uygulaması) Grubunda 20 katılımcı, Tedavi B (PNF Uygulaması) Grubunda 20 katılımcı olmak üzere toplam 60 kişi alınmıştır. Bireylere 4 hafta boyunca 5 gün tedaviler uygulandı. Tedavi öncesi ve sonrası ağrı Vizüel Analog Skalası ile; eklem hareket açıklıkları gonyometre ile; propriosepsiyon Açı Tekrarlama Testi ile; scapular diskinezi Lateral Skapular Slide Test ile; yaşam kalitesi SF-36 ile; omuz işlevselliği Western Ontario Rotator Cuff Ölçeği (WORC)ile değerlendirildi. Çalışmanın sonucunda tüm gruplarda tedavi öncesi ve sonrası ağrı, normal eklem hareket açıklığı, propriosepsiyon, diskinezi, yaşam kalitesi ve işlevsellik düzeylerinde istatiksel olarak anlamlı düzelmeler gözlendi (p<0,05). Gruplar arası karşılaştırmada ise MWM'in ağrı ve işlevsellik üzerinde diğer tedavilerden üstün olduğu gözlemlenmiştir (p<0,05). Propriosepsiyonun, skapular diskinezi ve yaşam kalitesi alt parametrelerinde üç tedavi yöntemi arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Sonuç olarak kullanılan üç tedavinin de rotator cuff sendromlu hastalarda etkin olduğu görüldü. Ağrıyı azaltmak, eklem hareket açıklığını ve fonksiyonu artırmak amacıyla konservatif tedaviye MWMs eklenmesi ile daha iyi sonuçlar elde edilebilir.

The aim of this study is to investigate the effects of Mulligan Mobilization Techniques Movement with Mobilization (MWMs) and Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) Keep-Relax Active Movement Technique on pain, normal range of motion and functional status in individuals with rotator cuff syndrome. A total of 60 people, 20 participants in the Control Group (Conservative Treatment), 20 participants in the Treatment A (Mulligan Mobilization Technique) Group, and 20 participants in the Treatment B (PNF Technique) Group, were included in the study. Treatments were applied to the individuals for 5 days for 4 weeks. Pain before and after treatment with Visual Analog Scale; joint ranges of motion with a goniometer; with proprioception Angle Repetition Test; scapular dyskinesia with Lateral Scapular Slide Test; quality of life with SF-36; shoulder functionality was evaluated with the Western Ontario Rotator Cuff Scale (WORC). As a result of the study, statistically significant improvements were observed in pain, range of motion, proprioception, dyskinesia, quality of life and functionality levels before and after treatment in all groups (p<0.05). In the comparison between the groups, it was observed that MWM was superior to other treatments on pain and functionality (p<0.05). There was no significant difference between the three treatment modalities in proprioception, scapular dyskinesia and quality of life sub-parameters (p>0.05). As a result, it was observed that all three treatment methods used were effective in patients with rotator cuff syndrome. Better results can be obtained with the addition of MWMs to conservative treatment in order to reduce pain, increase range of motion and function.