Pandemi sürecinde ebeveynlerin koronavirüs anksiyete düzeyinin ebeveyn çocuk ilişkisine etkisi

Abstract

Bu araştırma, pandemi sürecinde ebeveynlerin koronavirüs anksiyete düzeyinin ebeveyn çocuk ilişkisine etkisinin belirlenmesi amacıyla Ocak 2021-Aralık 2021 tarihleri arasında tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini 6-12 yaş dönemi çocuğu olan 450 ebeveyn oluşturmuştur. Veriler hazırlanan tanıtıcı bilgi formu, Koronavirüs Anksiyete Ölçeği (KAÖ) ve Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği (EÇİÖ) ile toplanmıştır. Çalışmaya katılan ebeveynlerin %73,6'sının anne olduğu, %62,4'ünün 35-44 yaş aralığında olduğu ve yarıya yakınının (%45,8) üniversite mezunu olduğu saptandı. Annelerin Koronavirüs Anksiyete Ölçeği toplam puan ortalamaları babalara oranla daha yüksek bulunmuştur (p<0,01). Ailesinde koronavirüs tanısıyla tedavi görenlerin, geniş ailede yaşayanların, geliri giderinden az olanların Koronavirüs Anksiyete Ölçeği toplam puan ortalamaları daha yüksek bulunmuştur (p<0,05). Lise mezunu ve 25-34 yaş grubunda olan ebeveynlerin 'EÇİÖ-P olumluluk' alt boyut puan ortalamalarının ve EÇİÖ toplam puanlarının, daha yüksek olduğu görülmüştür (p<0,05). Koronavirüs Anksiyete düzeyi ile EÇİÖ-N olumsuzluk ve EÇİÖ-P olumluluk alt boyutu ve EÇİÖ toplam puanı arasında ilişki bulunmadığı saptanmıştır (p>0,05). Ebevenylerin koronavirüs anksiyetesinin ebeveyn çocuk ilişkisine etkisinin istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi bulunmasa da diğer puanlar incelendiğinde koronavirüse yakalanma endişesinin ebeveynlerin davranışlarını, dolayısıyla çocuklarıyla olan ilişkilerini de etkilediği görülmüştür.This research was carried out descriptively between January 2021 and December 2021 in order to determine the effect of parents' coronavirus anxiety levels on the parent-child relationship during the pandemic process. The sample of the study consisted of 450 parents with children aged 6-12 years. The data were collected with the prepared introductory information form, the Coronavirus Anxiety Scale (COA), and the Parent-Child Relationship Scale (EPCI). The data were evaluated using the appropriate statistical analyzes in the SPSS program. It was determined that 73.6% of the parents participating in the study were mothers, 62.4% were between the ages of 35-44, and nearly half (45.8%) were university graduates. The mean scores of the mothers on the Coronavirus Anxiety Scale were found to be higher than those of the fathers (p<0.01). The mean score of the Coronavirus Anxiety Scale was found to be higher for those who were treated with a diagnosis of coronavirus in their family, those living in an extended family, and those with less income than their expenses (p<0.05). Parents who are high school graduates and in the age group of 25-34 have higher mean scores for the 'ESWS-P positivity' sub-dimension and total ECIS scores (p<0.05). It was determined that there was no relationship between the coronavirus Anxiety level and the PCSQ-N negativity and PCSQ-P positivity sub-dimension and the PCSQ total score (p>0.05). As a result of our study with parents with children aged 6-12, although the effect of coronavirus anxiety on the parent-child relationship did not have a statistically significant effect, when the other scores were examined, it was seen that the anxiety of catching the coronavirus affected the behavior of the parents and therefore their relationship with their children. In this process, preventive or therapeutic programs can be organized for parent-child communication.