Psikiyatri servisinde yatarak tedavi gören hastaların psikiyatrik semptomlarına relaksasyon yönteminin etkisinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, psikiyatri servisinde yatarak tedavi gören hastalara uygulanan progresif relaksasyon yönteminin psikiyatrik semptomlara etkisini incelemek amaçlanmıştır. Randomize kontrollü, ön-son test desendeki deneysel bu araştırma, Ocak ve Şubat 2020 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini, İstanbul Sağlık Bilimleri Üniversitesi Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi erkek ve kadın psikiyatri yataklı servislerinde yatarak tedavi gören tüm hastalar oluşturmuştur. Örnekleme, araştırmanın yapıldığı sürede, 18 yaş ve üzeri erişkin olan, çalışmaya katılmayı kabul eden, relaksasyon egzersizini uygulayabilecek olan hastalar dahil edilmiştir. Serviste çalışmanın başlatıldığı ilk ay yatan 24 hasta deney, deney grubundan sonuncu hasta taburcu olduktan sonra yatan 33 hasta kontrol grubunu oluşturmuştur. Deney grubuna, servisteki rutin tedavinin yanı sıra yatış gününden taburcu olunan güne kadar hafta içi her gün, günde bir defa araştırmacıyla birlikte progresif relaksasyon yöntemi uygulanmış, kontrol grubundaki hastalara servisteki rutin tedavi dışında ek bir uygulama yapılmamıştır. Hastalardan veriler, kişisel bilgi formu ve Kısa Semptom Envanteri (KSE) kullanılarak, servise yatışta ve yatış süresi sona erdiğinde toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistik yöntemleri, bağımlı iki grup Wilcoxon, bağımsız iki grup Mann Whitney U ve ki kare testi kullanılmıştır. Araştırmada deney ve kontrol grubunun yaş, eğitim durumu, medeni durumu, psikiyatrik hastalık süresi, serviste yatış süresi ve KSE ön test puanı arasında fark anlamsız olup (p>0,05), cinsiyet açısından deney grubunda erkek hastaların daha fazla olduğu görülmüştür. Psikiyatrik tanı açısından deney grubundaki hastaların çoğuna (%33,3) anksiyete bozukluğu, kontrol grubundaki hastaların çoğuna (%33,3) bipolar bozukluk tanısı konduğu belirlenmiştir. Hem deney, hem kontrol grubundaki hastalarda ek kronik fiziksel hastalık çok düşük orandadır (%4,7) ve yarıdan çoğunun psikiyatri servisinde ilk kez yattığı saptanmıştır. Deney grubundaki hastalara ortalama 7,5 seans progresif relaksasyon egzersizi uygulanmıştır. Sonuçta, KSE tüm alt ölçeklerde hem deney hem kontrol grubunda ön-test ile son-test arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunduğu (p<0,05) ancak son-testte, ön-teste göre psikiyatrik semptomlardaki iyileşme hesaplandığında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Araştırma sonuçları doğrultusunda psikiyatri servisinde yatarak tedavi gören hastaların tedavi ve bakımının yanı sıra uygulanan progresif relaksasyon yönteminin psikiyatrik semptomların iyileşmesinde etkili olmadığı ortaya çıkmıştır.

It has been aimed to examine the effect of the progressive relaxation method, which is applied to the in-patients in psychiatry service, on psychiatric symptoms in this study. This experimental study which has been designed as pre-posttest in randomized controlled has been conducted out between January and February, 2020. The study has consisted of in-patients as both male and female who have received treatment in psychiatry service at University of Health Sciences Kanuni Sultan Suleyman Research and Training Hospital. The sampling has included patients who are 18 years or over and want to participate to the study and can have the ability to perform the relaxation exercise during the study. 24 patients who have hospitalized in the service department have been included to the experimental group in the first month of the study; and 33 patients have been included to the control group after the last patient was discharged from the experimental group. In addition to the routine treatment in the service department, progressive relaxation method has been applied to the experimental group together with the researcher as once in a day from the day of hospitalization until the day of discharge. On the other hand, any application has not been applied to the patients in the control group except for the routine treatment. Data which has been obtained from patients during and after the hospitalization have been gathered by using the personal information form and Brief Symptom Inventory (BSI). Descriptive statistical methods such as two dependent groups Wilcoxon, two independent groups Mann Whitney U and Chi-Square test have been conducted in order to evaluate the data. It has been observed that the difference between the age, educational level, marital status, duration of psychiatric disease, duration of hospitalization and BSI pre-test results of both experimental and control groups is insignificant (p>0,05); and that the male patients in the experimental group are more than female patients in terms of gender. It has been determined that most of the patients in the experimental group (33.3%) have been diagnosed with anxiety disorder and most of the patients in the control group (33,3%) have been diagnosed with bipolar disorder. Chronic physical disease in the patients in both experimental and control groups is very low (4.7%) and it has been found that more than half of them have been hospitalized for the first time in the psychiatric service. An average 7.5 séances of progressive relaxation exercises have been applied to the patients in the experimental group. In conclusion, there is a statistically significant difference between pre-test and post-test in both experimental and control groups in the BSI subscales (p<0,05), but it has been determined that there is no statistically significant difference among the groups when the improvement in psychiatric symptoms have been calculated in the post-test. On the basis of the results of the research, it has been revealed that the progressive relaxation method applied to the patients receiving inpatient treatment in the psychiatric service could not be effective in the improvement of psychiatric symptoms.