Engelli bireylere yönelik eğitim yapılarındaki kamusal alanların erişilebilirliği ve kullanılabilirliği: İstanbul Okan Üniversitesi Kampüsü örneği

Abstract

Eğitime erişim temel bir hak olmasına rağmen engelli bireyler sıklıkla akademik hayata tam katılımlarını ve ilerlemelerini engelleyen önemli engellerle karşılaşmaktadır. Bu zorluklar, eğitim tesislerindeki fiziksel engellerden özel kaynak ve destek sistemlerinin eksikliğine kadar uzanmakta olup, tüm öğrencilere eşit öğrenme fırsatları sağlamak için kapsayıcı tasarım ve politika reformuna yönelik kritik ihtiyacın altını çizmektedir. Bu tez, eğitim binaları içindeki kamusal alanların erişilebilirliği ve kullanılabilirliği ile ilgili kritik konuyu İstanbul Okan Üniversitesi Kampüsü örneğiyle incelemektedir. Engelli bireylerin bu alanlarda etkili bir şekilde gezinme ve kullanma konusunda karşılaştıkları zorluklara değinmektedir. Nicel veri analizi ile nitel görüşmeleri birleştiren karma yöntem yaklaşımıyla çalışma, kampüs tesislerinin mevcut durumunu değerlendirir ve iyileştirilecek temel alanları belirler. Araştırma bulguları, engelli bireylere uyum sağlamak için belirli önlemlerin uygulanmasına rağmen kampüsün gerçekten kapsayıcı hale getirilmesinde önemli boşlukların kaldığını ortaya koyuyor. Tez, yaya yolları ve araç girişleri arasında tampon bölgelerin oluşturulması, otoparkların optimizasyonu ve dokunsal navigasyon yardımcılarının uygulanması gibi fiziksel altyapının geliştirilmesini amaçlayan bir dizi öneri sunmaktadır. Bu öneriler evrensel tasarım ilkelerine dayanmaktadır ve tüm kullanıcılar için erişilebilir, güvenli ve hoş bir ortam sağlamayı amaçlamaktadır. Bu çalışmanın sonuçları üniversite ortamının ötesine geçerek kapsayıcı mimariye ve eğitim kurumlarının eşit erişimi teşvik etmedeki rolüne ilişkin daha geniş söylem hakkında fikir veriyor. Tez, kampüs topluluğunun farklı ihtiyaçlarını öngören ve sonuçta daha kapsayıcı bir topluma katkıda bulunan tasarım ve politika oluşturma konusunda proaktif bir yaklaşımın öneminin altını çiziyor.

Access to education is a fundamental right, yet disabled individuals often encounter significant barriers that hinder their full participation and progress in academic life. These challenges range from physical obstacles within educational facilities to a lack of tailored resources and support systems, underscoring the critical need for inclusive design and policy reform to ensure equitable learning opportunities for all students. This thesis examines the critical issue of accessibility and usability of public spaces within educational buildings, with a case study of Istanbul Okan University Campus. It addresses the challenges faced by individuals with disabilities in navigating and utilizing these spaces effectively. Through a mixed-methods approach, combining quantitative data analysis and qualitative interviews, the study evaluates the current state of the campus's facilities and identifies key areas for improvement. The research findings reveal that while certain measures have been implemented to accommodate individuals with disabilities, significant gaps remain in making the campus truly inclusive. The thesis proposes a series of recommendations aimed at enhancing physical infrastructure, such as the creation of buffer zones between pedestrian paths and car entrances, the optimization of car parks, and the implementation of tactile navigation aids. These recommendations are grounded in the principles of universal design and aim to promote an environment that is accessible, safe, and welcoming to all users. The implications of this study extend beyond the university setting, offering insights into the broader discourse on inclusive architecture and the role of educational institutions in fostering equitable access. The thesis underscores the importance of a proactive approach to design and policy-making that anticipates the diverse needs of the campus community, ultimately contributing to a more inclusive society.