Zihinsel engelli çocuğa sahip ebeveynlere ev kazalarını önleme konusunda verilen eğitimin değerlendirilmesi

Abstract

Araştırma, zihinsel engelli çocuğa sahip ebeveynlere ev kazaları konusunda verilen eğitimin etkisini değerlendirmek amacıyla yapılan ön-son test tasarımlı yarı deneysel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini, İstanbul ilinde bir Özel Eğitim Merkezinde eğitimine devam eden çocukların 32 ebeveyni oluşturdu. Veriler; sosyodemografik özellikler, ev kazalarına yönelik bilgileri içeren bilgi formu, 0-6 Yaş Çocuklarda Ev Kazalarına Yönelik Güvenlik Önlemlerini Tanılama Ölçeği, eğitim değerlendirme formu ve eğitimden 1 ay sonra uygulanan ev kazalarına yönelik bilgi formu kullanılarak araştırmacı tarafından toplandı. Verilerin analizinde, yüzdelik dağılımlar, ortalama, standart sapma, bağımsız gruplarda t-testi, varyans analizi, Kruskal Wallis testi ve Cronbach alfa katsayı hesaplaması kullanıldı. Ebeveynlerin %71,9'nun ev kazaları ile ilgili eğitim aldığı, çocukların %59,4'ünün daha önce ev kazası geçirdiği, %63,2 oranında zehirlenme olayı yaşadığı belirlendi. Ev kazalarını önleme eğitimi verilen ebeveynlerin eğitim öncesi ve eğitimden 1 ay sonrası ölçek puanları arasında farklılık olduğu bulundu. Eğitim öncesi ve eğitim aldıktan sonra çocukların ev kazası geçirme oranı arasında anlamlı farklılık bulunmadı. Eğitim öncesi ve eğitimden sonra ebeveynlerin güvenlik önlemlerini almasında anlamlı fark bulunmadı. Ailere ev kazalarından korunmaları amacıyla düzenli aralıklarlarla sağlık profesyonelleri tarafından eğitim verilmeli ve sonrasında eğitimin etkileri gözlemlenmelidir. Anahtar Kelimeler: Ev kazası, Zihinsel engellilik, KazaThe research is a semi-experimental study with a pre- and posttest design intended to assess the effectiveness of training given to parents of children with mental disabilities in the prevention of domestic accidents. The research sample consists of 32 parents of children attending a Special-Needs Educational Facility in the province of İstanbul. The data was gathered by the researcher, using socio-demographical attributes, an information sheet containing information on domestic accidents, a Safety Measure Identification Scale on Domestic Accidents Involving Children Aged 0 to 6, a training evaluation form, and an information sheet on domestic accidents administered one month after training. Percentage distribution, average, standard deviation, t-testing in independent groups, variance analysis, Kruskal Wallis testing,and Cronbach alfa coefficient calculation were utilized in the analysis of the data. It was determined that 71.9% of parents had had prior domestic accident training, 59.5% of children had suffered prior domestic accidents, and incidents of poisoning had a rate of 63.2%. Of the parents given domestic accident prevention training, a difference was discovered between their Identification Scale points prior to and one month after the training. No meaningful difference was discovered in the domestic accident incidence rate of children before and after the training. No meaningful difference was discovered in parents' implementation of safety measures before and after the training. In order to protect them from domestic accidents, families should be given training by healthcare professionals at regular intervals, and the effectiveness of the training should be monitored afterwards. Keywords: Domestic accident, Mental disability, Accident