Algılanan anne ve baba tutumunun bağlanma stilleri, öz-şefkat ve benlik saygısı üzerine etkisi

Abstract

Bu araştırma yetişkinlerde algılanan anne ve baba tutumunun iki boyut üzerinden, bağlanma stilleri, benlik saygısı ve öz-şefkat üzerine etkisini incelemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya 18-60 yaş arası 400 birey katılmıştır. Katılımcılara sırasıyla Onam Formu, Sosyo-demografik Bilgi Formu, Çocuk Yetiştirme Stilleri Ölçeği, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri II, Öz-Şefkat Ölçeği ve Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği verilmiştir. Araştırmada algılanan anne ve baba tutumu anne için ayrı, baba için ayrı ölçülmüştür. Algılanan anne ve baba tutumu kabul/ilgi ve denetim/kontrol olmak üzere iki boyutta değerlendirilmiştir. Bağlanma stilleri ise kaygılı ve kaçınmacı olarak iki boyutta değerlendirilmiştir. Yapılan regresyon analizi sonuçlarına göre yalnızca babanın algılanan tutumunun kabul/ilgi boyutu kaçınmacı bağlanma stilini anlamlı ve negatif yönde etkilemektedir. Babanın algılanan tutumunun kabul/ilgi boyutu kaygılı bağlanma stilini anlamlı ve negatif yönde, annenin algılanan tutumunun kabul/ilgi boyutu ise kaygılı bağlanma stilini pozitif yönde etkilemektedir. Algılanan anne ve baba tutumu öz-şefkati ne derece etkilediğini tespit etmek amacıyla yapılan regresyon analizi sonuçlarına göre babanın algılanan tutumunun kabul/ilgi boyutu öz-şefkati anlamlı ve pozitif yönde, babanın algılanan tutumunun denetim/kontrol boyutu ise öz-şefkati anlamlı ve negatif yönde etkilemektedir. Benlik saygısının ise yalnızca babadan algılanan tutumun kabul/ilgi boyutu ile anlamlı ve pozitif yönde etkisi görülmektedir.

This study was conducted to investigate the effect of perceived parental style on attachment styles, self-esteem and self-compassion in adults. 400 individuals between the ages of 18-60 participated in the study. Informed Consent Form, Socio-demographic Information Form, Parenting Styles Questionnaire, Experiences in Close Relationships- Revise (ECR-R), Self-Compassion Scale and Rosenberg Self-Esteem Scale were given to participants. In the study, perceived parental style was measured separately for mother and father. Perceived parental style was evaluated in two dimensions as acceptance/involvement and control/supervision. Attachment styles were evaluated as anxious and avoidant in two dimensions. According to the results of the regression analysis, only the acceptance/involvement dimension of the perceived parenting style of the father affects the avoidant attachment style significantly and negatively. The acceptance/involvement dimension of the perceived parenting style of the father affects the anxious attachment style significantly and negatively, and the acceptance/involvement dimension of the perceived parenting style of the mother affects the anxious attachment style significantly and positively. According to the results of the regression analysis conducted to determine the extent to which perceived parenting style of mother and father affect self-compassion, the acceptance/involvement dimension of the perceived parenting style of the father affects the self-compassion in a significant and positive way and the control/supervision dimension of the father affects the self-compassion in a significant and negative way. It is seen that the self-esteem only perceived parenting style of the father has a significant and positive effect with the acceptance/involvement dimension.