Bipolar hastalarda bireysel psikoeğitim programının tedavi uyumu, işlevsellik, içselleştirilmiş damgalanma ve yaşam kalitesine etkisi ile ailelerin hastalık yükü ve depresyon düzeyine etkisi

Abstract

Bu çalışmada, bipolar bozukluğa sahip hastalarla yürütülen 7 haftalık bireysel psikoeğitim programının; tedavi uyumu, içselleştirilmiş damgalanma düzeyi, yaşam kalitesi ve işlevselliğe etkisi ile hastaların ailelerinin hastalık yükü ve depresyon düzeylerine etkisi araştırılmıştır. Araştırmaya Kocaeli Üniversitesi Hastanesi'ne başvuran 40 bipolar bozukluk hastası katılmıştır. Young Mani Derecelendirme Ölçeği, İçgörünün Üç Bileşenini Değerlendirme Ölçeği, İşlevselliğin Genel Değerlendirilmesi Ölçeği ve Hamilton Depresyon Değerdirme Ölçeği kullanılarak hastalardan ötimik durumda olanlar belirlenmiştir. Ötimik durumda olduğu belirlenen hastalar veri toplama aşamasına geçmeden önce deney grubu ve kontrol grubu olarak rastgele atama yöntemi ile iki gruba ayırılmıştır. Hastaların bilgilendirilmiş onamları alındıktan sonra, psikoeğitim programına başlamadan önce hastalara veri toplamak için kullanılan Bipolar Bozuklukta İşlevsellik Ölçeği, Morisky Tedavi Uyumu Ölçeği, Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalama Ölçeği ve MF07-01 Çalışması Yaşam Kalitesi (SF36) Formu verilmiştir. Hastaların ailelerine ise Hastalık Yükü Ölçeği ve Beck Depresyon Testi verilmiştir. Ardından deney grubundaki 20 hasta 7 hafta süren psikoeğitim programına alınmıştır. Psikoeğitim programı tamamlandıktan sonra ise hem deney grubundaki hem de kontrol grubundaki hastaların ve ailelerinin ölçekleri tekrar doldurmaları istenmiştir. Her iki grubun da ailelerine ve kontrol grubundaki hastalara psikoeğitim verilmemiştir. İstatistiksel analiz sonuçlarına göre veriler beklenen şekildedir. Hastaların tedavi uyumu, işlevsellik düzeyleri ve yaşam kaliteleri artarken, içselleştirilmiş damgalanma düzeyleri düşmüştür. Hasta yakınlarının ise hastalık yükü ve depresyon düzeyleri düşmüştür. Psikoeğitim programını tamamlayan hastaların ön test-son test karşılaştırılmalarına wilcoxon işaretli sıralar testi ile bakıldığında tedavi uyumu, işlevsellik, içselleştirilmiş damgalanma düzeyleri ile ailelerin hastalık yükü ve depresyon düzeyleri ön test-son test karşılaştırmaları arasında anlamlı düzeyde fark bulunmuştur. Kontrol grubunun son test verileri ile deney grubunun son test verileri mann whitney u testi kullanılarak karşılaştırıldığında tedavi uyumu, işlevsellik düzeylerinde ve ailelerinin hastalık yükü düzeylerinde anlamlı bir fark bulunmuştur.

In the study, it was investigated the effect of individual psychoeducation program on treatment compliance, functionality, internalized stigma and quality of life in bipolar patients, and the effect of families on diease burden and depression level. The sample of study consist of 40 bipolar patient at Kocaeli University Hospital. Euthymic patients have been identified with using Young Mania Rating Scale, Schedule For Assessing the Three Components of Insight, General Evaluation Scale of Functionality and Hamilton Depression Rating Scale. Euthymic patients have been seperated randomly for experiment and control groups. After the informed consent of the patients was obtained, The Bipolar Disorder Functionality Scale, The Morisky Treatment Compliance Scale, The Internalized Stigma Scale in Mental Illness and The Mf 07-01 Study Quality of Life (SF36) Form were given to the patients before they started the psychoeducation program. The families of the patients were given the Disease Load Scale and the Beck Depression Test. Then, 20 patients in the experimental group were enrolled in a psychoeducation program lasting 7 weeks. After the psychoeducation program was completed, the patients and their families in both the experimental group and the control group were asked to refill the scales. The families of both groups and the patients in the control group were not given psychoeducation. According to the results of statistical analysis, the data is expected. Patients ' levels of treatment compliance, functionality and quality of life increased, while levels of internalized stigma decreased. In the case of the patient's relatives, the burden of the disease decreased levels of depression. The final test comparison of the patients who completed the psychoeducation program was compared with the wilcoxon signed rank test, and there was a significant difference between the pre-test and the final-test comparison of treatment compliance, functionality, internalized stigma levels and the families ' burden of disease and depression levels. The final test data of the control group and the final test data of the experimental group were compared using the mann whitney u test and a significant difference was found in the levels of treatment compliance, functionality and patient's relatives' burden of disease levels.