Algılanan ebeveyn tutumlarının ve duygu düzenlemenin yakın partner şiddetine maruz kalmayı yordama gücü

Abstract

Bu araştırmada algılanan ebeveyn tutumları ve duygu düzenlemenin yakın partner şiddetine maruz kalma düzeyini yordama gücü incelenmiştir. Nicel araştırma modellerinden ilişkisel taramaya dayalı olarak yürütülen araştırmanın katılımcıları uygun örnekleme yöntemiyle belirlenen 18 ile 65 yaş arasındaki toplam 394 kişiden oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Sosyo-Demografik Bilgi Formu, Yakın İlişkilerde Şiddete Yönelik Tutum Ölçeği-Gözden Geçirilmiş Formu (YİŞTÖ-GG), Kısaltılmış Algılanan Ebeveyn Tutumları Ölçeği- Çocuk Formu (KAET-Ç) ve Bilişsel Duygu Düzenleme Ölçeği (BDDÖ) kullanılmıştır. İnternet aracılığı ile toplanan verilerin analizinde Bağımsız Örneklemler t-Testi, Tek Yönlü Varyans Analizi, Pearson Korelasyonu ve Çoklu Doğrusal Regresyon Analizi kullanılmıştır. Analizler SPSS Version 27 paket programı ile yapılmıştır. Demografik değişkenlere yönelik yapılan analizlerde yakın ilişkilerde şiddete yönelik tutum puanlarında cinsiyet, çocuk sahibi olma, eğitim durumu ve yaşanılan kişiye göre anlamlı farklılaşmaların olduğu sonucuna ulaşılırken gelir durumu ve medeni duruma göre anlamlı bir farklılaşmanın olmadığı görülmüştür. Araştırma sonucunda algılanan ebeveyn tutumları ve duygu düzenlemenin partner şiddetinin %10'unu açıkladığı görülmektedir. Değişkenler arasındaki ilişkide yapılan incelemeler sonucunda reddedicilik-baba tutumunun yakın ilişkilerde şiddete yönelik tutumu pozitif yönde yordadığını, duygu düzenleme stratejisi alt boyutu plana tekrar odaklanmada ise yakın ilişkilerde şiddete yönelik tutumu negatif yönde yordadığı ve felaketleştirmenin yakın ilişkilerde şiddete yönelik tutumu pozitif yönde yordadığını sonucuna ulaşılmıştır.

This study investigates the predictive power of perceived parental attitudes and emotional regulation on the level of exposure to intimate partner violence. This study, conducted based on a relational survey model from quantitative research methods, consisted of 394 participants aged between 18 and 65, selected through a convenience sampling method. The research data were gathered using the Socio-Demographic Form created by the researchers to obtain certain socio-demographic details, the Intimate Partner Violence Attitude Scale-Revised, the Perceived Parenting Attitudes in Childhood for Children (EMBU-C) Scale-Revised, and the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ). Independent Samples t-test, One-Way Analysis of Variance, Pearson Correlation, and Multiple Linear Regression Analysis were used to analyze the data collected via the Internet. Analyzes were made with the SPSS Version 27 package program. In the analysis of demographic variables, it was concluded that there were significant differences in intimate partner violence scores based on gender, having children, educational status, and the person with whom they lived, while no significant differences were observed based on income level and marital status. The study results indicate that perceived parental attitudes and emotion regulation explain 10% of intimate partner violence. Further examination of the relationships between variables revealed that rejectionism-father attitude positively predicts attitudes towards intimate partner violence, while the emotion regulation strategy subdimension of refocusing on planning negatively predicts attitudes towards intimate partner violence. Also catastrophizing positively predicts intimate partner violence.