Polikarboksilat eter ve naftalin sülfonat formaldehit esaslı kimyasal katkılı betonlarda redoz uygulamasının betonun taze ve sertleşmiş hal özelliklerine etkileri

Abstract

Başlangıçta plastik kıvamda olan taze beton çimento ile suyun hidratasyonunun bir sonucu olarak zamanla katılaşarak sertleşir. Taze beton katılaşmaya başlayana kadar taşıma, pompalama, yerleştirme, sıkıştırma ve yüzey düzeltme işlemleri için belirli bir süre kıvamını korumalıdır. Ancak taze beton uzun taşıma mesafeleri ve karışım suyunun bir kısmının buharlaşması gibi çeşitli nedenlerle şantiyeye ulaştığında kıvamını kaybetmiş olabilir. Kaybedilen kıvam beton halen transmikserde iken yeniden akışkanlaştırıcı kimyasal katkı eklenmesi (redoz) yoluyla telafi edilmektedir. Bu çalışmada iki farklı tip akışkanlaştırıcı kimyasal (polikarboksilat eter ve naftalin sülfonat formaldehit) ve mineral (uçucu kul ve öğütülmüş yüksek fırın cürufu) katkı kullanılarak üretilmiş betonlarda 90 dakika sonra meydana gelen kıvam kayıplarının tek dozda yeniden katkı ekleyerek telafi edilmesinin (redoz) betonun taze birim hacim ağırlığı, hava miktarı, priz süresi ve 2, 28 ve 90 günlük basınç dayanımlarına olan etkileri laboratuvar koşullarında deneysel olarak incelenmiştir. Taze ve sertleşmiş beton örneklerden elde edilen sonuçlar betonun üretildiği kimyasal katkıyla yapılan redoz işleminin betonun 90 dakikada kaybedilen kıvamını geri kazandırdığını ancak redozun betonun priz sürelerinin uzamasına ve hava miktarlarının hafifçe artmasına neden olduğunu ortaya koymuştur. Öte yandan, redoz işleminin betonun erken ve ileri yaş basınç dayanımına önemli bir etkisinin olmadığı belirlenmiştir. Anahtar sözcükler: Kimyasal katkılar, redoz, işlenebilirlik, kıvam kaybı, taze beton priz süresi, basınç dayanımı.Fresh concrete, which is initially in plastic consistency, stiffens and hardens over time as a result of the hydration of cement and water. The fresh concrete should maintain its initial workability until the stiffening for the transportation, pumping, placing, consolidating and surface finishing works. However, the fresh concrete may arrive at the construction site with reduced workability due to the long transportation distances and the evaporation of some mixing water. The reduced workability of fresh concrete upon arrival to the site is regained by the redosing of the superplasticizer while the concrete is still in the truck mixer. In this study, the effects of redosing applied at 90 min on the density, air content, setting times and 2, 28 and 90 days compressive strengths of the concretes produced by two different chemical (polycarboxylate ether and naphthalene sulfonate based superplasticizers) and mineral admixtures (fly ash and ground granulated blast furnace slag) were experimentally investigated. The experiments on the fresh and hardened state concrete samples showed that redosing with the same type of superplasticizer used in the production of concrete could successfully regain the workability loss at 90 min but extended the setting times and increased the air content of the mixture. On the other hand, it was determined that redosing has no significant effect on the early and later age compressive strength of concrete. Key words: Superplasticizer, redosing, workability, workability loss, concrete setting time, compressive strength.