Polimer-i̇nfiltre seramik ve lityum disilikat seramikten üretilen okluzal vener ve overlay CAD/CAM restorasyonların kırılma dayanımlarının i̇ncelenmesi

Abstract

Gi̇ri̇ş ve Amaç: Çalışmanın amacı; polimer-infiltre seramik ve lityum disilikat seramikten üretilen okluzal vener ve overlay CAD/ CAM restorasyonları kırılma direnci açısından kıyaslamaktır.Yöntem ve Gereçler: 60 adet çürüksüz büyük azı dişi 5 gruba ayrılmıştır: Polimer-infiltre seramik (PIC)-overlay (n: 12), PICocclusal Veneer (n: 12), Lityum disilikatla güçlendirilmiş seramik (LDC)-overlay (n: 12), LDC occlusal veneer (n: 12) ve doğal dişlerden oluşan kontrol grubu (n: 12). Standart overlay ve okluzal vener preparasyonları hazırlanmıştır. Restorasyonlar CEREC ile üretilmiş, adeziv rezin siman ile simante edilmiştir. Tüm örneklere çiğneme simülatörü cihazı yardımıyla yapay yaşlandırma işlemi uygulanmış, üniversal test cihazı ile kırılma kuvvetleri belirlenmiştir. Kırık yüzeyler stereomikroskop yardımıyla incelenmiştir.Bulgular: Veriler Tek-Yönlü Anova, Tukey HSD test ve Student t testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Kırılma kuvveti açısından kontrol grubu anlamlı düzeyde dayanıklı bulunmuş (2942,3±724,60), diğer gruplar arasında (PIC-overlay: 2196,77±427,84; PIC-occlusal veneer: 2326,19±469,07; LDC overlay: 1960,16±438,85; LDC occlusal veneer: 2148,53±460,18) anlamlı farklılık tespit edilmemiştir. Kırılma paterni açısından gruplar arasında anlamlı farklılık tespit edilmemiş; okluzal vener restorasyonlarda daha yüksek oranda Burke sınıf I-II kırıklar görülmüştür.Tartışma ve Sonuç: LDC ve PIC materyallerinden üretilen minimal invaziv okluzal vener restorasyonların, posterior bölge dental aşınma olgularının restorasyonunda başarılı bir tedavi alternatifi olduğu saptanmıştır.