Ofis çalışanlarında yeme davranışı ve fiziksel aktivite düzeylerinin depresyon ile ilişkisinin incelenmesi

Abstract

Günümüzde yeme davranışları, beslenme ve fiziksel aktivite psikiyatrik ve psikolojik hastalıklarda önemli bir role sahiptir. Bu çalışma, ofis çalışanlarının yeme davranışlarını ve fiziksel aktivite durumlarının depresyon ile ilişkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma kesitsel tipte bir anket çalışmasıdır. İstanbul ilinde bulunan Okuyan Gümrük Müşavirliği şirketinde çalışan 18-65 yaş aralığında, herhangi bir kronik hastalığı bulunmayan 130 yetişkin birey araştırmaya dâhil edilmiştir. Araştırmada katılımcılara sosyodemografik özellikleri, beslenme alışkanlıkları, besin tüketim sıklığı, Üç Faktörlü Yeme Ölçeği (TFEQ-Tr21), Yeme Farkındalığı Ölçeği (YFÖ-30), Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi kısa formu, Beck Depresyon Envanteri (BDE) başlıkları altında anket formu uygulanmış ve yeme davranışları ve fiziksel aktivite düzeylerinin depresyon ile ilişkisi araştırılmıştır. Araştırmaya katılan bireylerin %42,3'ü kadın, %57,7'si erkektir. Kadınların %67,3'ü, erkeklerin %49,3'ü 26-35 yaş aralığındadır. Bireylerin yeme farkındalıkları ile depresyon düzeyleri incelendiğinde, minimal depresyon düzeyindeki bireylerin düşünmeden yeme puan ortalamaları 11,26±3,69, duygusal yeme puan ortalamaları 10,44±4,92, enterferans puan ortalamaları 4,37±1,69 olup, diğer depresyon düzeylerine göre istatistiksel olarak düşük bulunmuştur (p<0,05). Minimal ve hafif depresyon düzeyindeki bireylerin farkındalık puan ortalamaları ise 18,03±3,37 olarak belirlenmiştir ve diğer depresyon düzeylerine göre istatistiksel olarak yüksektir (p<0,05). Yeme davranışı ile depresyon düzeyleri incelendiğinde minimal depresyon düzeyindeki bireylerin duygusal yeme puan ortalamaları 9,57±4,35 ve kontrolsüz yeme puan ortalamaları 16,20±5,71 olup, diğer depresyon düzeylerine göre istatistiksel olarak düşük bulunmuştur (p<0,05). Depresyon düzeyleri ile makro ve mikro besin öğesi tüketimi değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlemlenmemiştir. Fakat şiddetli depresyondaki bireylerin diğer depresyon düzeylerine sahip bireylerden daha düşük yağ ve protein, daha fazla karbonhidrat tükettiği görülmektedir. Düşünmeden yeme, duygusal yeme, enterferans ve toplam puanlar ile BDE arasında pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur (p<0,05). TFEQ-Tr21 ile BDE arasındaki ilişki incelendiğinde, duygusal yeme ve kontrolsüz yeme alt boyutları ile BDE arasında pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır (p<0,001). IPAQ kısa formu toplam puanı ile BDE arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlemlenmemiştir (p>0,05). Fakat şiddetli metabolik eşdeğer (MET) ile BDE arasında negatif yönlü düşük düzeyde bir ilişki saptanmıştır (p<0,05). Bu çalışmada yeme davranışı ve yeme farkındalığının depresyon düzeyleriyle ilişkili olduğu, fiziksel aktivitenin ise ilişkili olmadığı belirlenmiştir. Buna göre ofis çalışanlarında verimliliğin ve yaşam kalitelerinin arttırılması için beslenme eğitimlerinin ve bilgilendirmelerinin arttırılması önerilmektedir.

Nowadays, eating behaviors, nutrition and physical activity have an important role in psychiatric and psychological diseases. This study was conducted to investigate the relationship between the eating behaviors and physical activity status of office workers and depression. The research is a cross-sectional survey based on quantitative analysis. 130 adult individuals between the ages of 18-65, working at Okuyan Customs Consultancy in Istanbul, without any chronic diseases, were included in the study. In the study, a questionnaire form was applied to the participants under the headings of sociodemographic characteristics, dietary habits, food consumption frequency, Three-factor Eating Scale (TFEQ-Tr21), Mindful Eating Behavior Scale (MEBS), International Physical Activity Questionnaire short form (IPAQ), Beck Depression Scale (BDS). The relationship between depression and eating behaviors and physical activity levels was investigated. In the results of the research, %42,3 of the individuals are female and %57,7 are male. 67,3% of women and 49,3% of men are between the ages of 26-35. When the individuals' mindful eating and depression levels are examined, the mean score of the individuals with minimal depression is 11,26±3,69, the mean of emotional eating is 10,44±4,92, and the mean of interference is 4,37±1,69 and statistically lower than other depression levels (p<0,05). The mean mindful score of individuals with minimal and mild depression is 18,03±3,37, and it is statistically higher than other depression levels (p<0,05). When the eating behavior and depression levels were examined, the mean emotional eating score of individuals with minimal depression was 9,57±4,35 and the mean of uncontrolled eating was 16,20±5,71 and was found to be statistically lower than other depression levels (p<0,05). No statistically significant relationship was observed between depression levels and macro and micronutrient consumption values. However, individuals with intense depression seem to consume lower fat and protein and higher carbohydrates than individuals with other levels of depression. A statistically significant positive correlation was found between disinhibition, emotional eating, interference, and total scores and BDS (p<0,05). When the relationship between TFEQ-Tr21 and BDS was examined, it was found that there was a statistically significant positive correlation between emotional eating and uncontrolled eating and BDS (p<0,001). No statistically significant correlation was observed between IPAQ total score and BDS (p>0,05). But, a low negative correlation was found between intense metabolic equivalent of task (MET) and BDS (p<0.05). In this study, it was determined that eating behavior and eating awareness were effective on depression levels, while physical activity was not effective. Accordingly, it is recommended to increase nutrition education and information in order to increase productivity and quality of life in office workers.