Ezici el yaralanmalarının rehabilitasyonunda elin kaba kavrama kuvvetine etki eden faktörlerin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı; ezici el yaralanması nedeniyle kliniğe başvuran hastaların, ameliyat sonrası geçirdikleri rehabilitasyon sürecinde kişisel verilerin kavrama kuvveti üzerine etkisini incelemektir. Özel Tem Hospital Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Ünitesin de 2016 - 2017 yılları arasında tedavi almış, yaş Aralığı 18-65 yaş olan ve çalışma kriterlerini sağlayan 50 birey çalışmaya dâhil edilmiştir. Bireylerin yaş, cinsiyet, dominant el durumu, sigara kullanım durumu ve immobilizasyon süresinden oluşan kişisel verileri, oluşturulan klinik değerlendirme formu ile kayıt altına alınmıştır. Yaralı parmak sayısı ve yaralanma durumu hasta epikrizleri incelenerek kaydedilmiştir. Çalışmada, tedavi öncesi ve sonrası bulgular üzerinden kaydedilen bu verilerinin kaba kavrama kuvvetiyle olan ilişkileri araştırıldı. Elin kaba kavrama kuvveti 'Jamar el dinamometresi' ile tedavi öncesi ve sonrası olmak üzere değerlendirildi. Çalışmanın sonuçları değerlendirildiğinde, yaş, cinsiyet, dominant el, yaralı parmak sayısı ve sigara kullanım durumu parametrelerinin rehabilitasyon sürecinde elin kaba kavrama kuvvetinde değişime sebep olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Tedavi öncesi ve sonrası elin kaba kavrama kuvveti (Jamar) ölçümlerindeki değişimler ile immobilizasyon süresi arasında negatif yönlü (immobilizasyon süresi arttıkça Jamar ölçümlerindeki değişim de azalan) %28,0 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmıştır (r:-0,280; p=0,049; p<0,05).

This thesis study aims to the evaluate effect of demographic information of the patients who have crushing injury of the hand on grip strength during the rehabilitation process after surgery. Total of 50 individuals who were at the age of between 18 and 65 and aplied to Private Tem Hospital Physical Therapy and Rehabilitation Unit to take physical therapy. Age, sexuality, dominant hand, smoker/non-smoker, immobilization period were the information collected and recorded via the clinical evaluation form. Number of injured fingers and the status of injury had been recorded after reviewing epicrisis reports of the patients. The relationship between the mentioned data collected by clinical findings before and after treatment and gross grip strength was analyzed. Gross grip strength had been evaluated before and after the treatment by 'jamar hand dynamometer'. When the results of the study were evaluated, it was found that the parameters of age, gender, dominant hand, number of injured fingers and smoking status did not change the gross grip strength of the hand during the rehabilitation process (p>0,05). Statistically negatively significant relationship was found between the changes in the gross grip strength before and after treatment in Jamar measurements and immobilization period (decrease in Jamar measurements as the immobilization period got longer) (r: -0.280; p = 0.049; p <0.05).