An Investigation of the Relationship Between 4-6 Year Old Children's Relationships with Their Fathers and Their Emotion Regulation Skills

Abstract

Araştırma, 4-6 yaş arasındaki çocukların babalarıyla ilişkileri ile duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla ilişkisel, betimsel araştırma deseniyle yapılmıştır. Araştırmanın verileri Demografik Bilgi Formu, Duygu Düzenleme Ölçeği ve Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Bu araştırma sonucunda ulaşılan temel bulgular şunlardır; Baba-çocuk ilişkisi ile çocukların duygu düzenleme becerileri arasında anlamlı ve güçlü bir ilişki bulunmaktadır; evli babaların çocuklarının, boşanmış babaların çocuklarına göre daha yüksek duygu düzenleme becerisine sahip oldukları görülmüştür; çocuğun okul öncesi eğitim kurumuna devam etmesi, duygu düzenleme düzeyini olumlu yönde etkilemektedir; yaş, eğitim düzeyi, gelir durumu gibi bazı demografik değişkenler ile duygu düzenleme becerileri arasında anlamlı fark saptanmamıştır. Bu araştırmada ebeveyn-çocuk ilişkisinin çocukların duygu düzenleme ve değişkenlik/olumsuzluk düzeyleri üzerindeki etkisi çoklu regresyon analizine göre incelenmiştir. Bulgular, olumlu baba-çocuk ilişkisi alt boyutunun, çocukların duygu düzenleme yeteneklerini anlamlı bir şekilde pozitif yönde etkilediğini göstermektedir. Olumsuz baba-çocuk ilişkisi ise, duygu düzenleme üzerinde negatif bir etkide bulunmuştur. Ayrıca, değişkenlik/olumsuzluk alt boyutu üzerinde yapılan analizde, yalnızca olumlu baba-çocuk ilişkisi tutumunun negatif bir etkisi olduğu, olumsuz baba-çocuk ilişkisi tutumunun ise bu boyut üzerinde anlamlı bir etkisinin bulunmadığı saptanmıştır. Bu sonuçlar, babaların çocuklarıyla kurdukları ilişkinin, çocukların duygusal gelişimleri üzerinde önemli bir yordayıcı faktör olduğunu ortaya koymaktadır. Araştırma sonunda, 4-6 yaş arasındaki çocukların duygu düzenleme becerilerini destekleyen baba-çocuk ilişkisinin nasıl güçlendirilebileceği konusunda öneriler sunulmuştur.

The study was conducted using a relational and descriptive research design to examine the relationship between the father-child relationship and emotion regulation skills in children aged 4 to 6 years. Data were collected through the Demographic Information Form, the Emotion Regulation Scale, and the Parent-Child Relationship Scale. The key findings of this study are as follows: there is a significant and strong relationship between the father-child relationship and children's emotion regulation skills; children of married fathers were found to have higher emotion regulation skills compared to children of divorced fathers; attending a preschool education institution positively affects the level of emotion regulation; no significant differences were found between demographic variables such as age, education level, and income level and emotion regulation skills. In this study, the impact of the parent-child relationship on children's emotion regulation and lability/negativity levels was examined using multiple regression analysis. The findings indicate that the positive father-child relationship sub-dimension significantly and positively affects children's emotion regulation abilities. In contrast, a negative father-child relationship has a negative impact on emotion regulation. Furthermore, in the analysis conducted on the lability/negativity sub-dimension, it was found that only the positive father-child relationship had a negative effect, while the negative father-child relationship had no significant effect on this sub-dimension. These results reveal that the relationship fathers establish with their children is an important predictive factor in the emotional development of children. At the end of the study, recommendations were provided on how to strengthen the father-child relationship that supports the emotion regulation skills of children aged 4 to 6.