Türkiye’de Çağdaş Sanatçıların Annelik Deneyimleri

dc.contributor.author Eda ÇEKİL KONRAT
dc.date.accessioned 2024-05-25T12:21:40Z
dc.date.available 2024-05-25T12:21:40Z
dc.date.issued 2022
dc.department Okan University en_US
dc.department-temp İstanbul Okan Üniversitesi, Görsel İletişim Tasarımı Bölümü, İstanbul, Türkiye en_US
dc.description.abstract 1970’li yıllarda sanat alanında belirginleşmeye başlayan feminist yaklaşımlar, kadın sanatçıların yalnızca sanatsal üretimlerinde değil, aynı zamanda gündelik yaşantılarında ihtiyaç duydukları dayanışmayı örgütlemede de etkili olmuştur. Çeşitli sanatçı kolektifleri oluşturulmuş, kadınlar birlikte üretecek ve paylaşacak ortak alanlar yaratmışlardır. Bu alanlar, sanatçıların kadınlara atfedilen toplumsal cinsiyet rolleriyle mücadelesinde kolektif bir dayanışmayı mümkün kılmıştır. Bu çalışma, günümüzde Türkiye’deki sanatçı kadınların annelik deneyimleri ve sanatsal üretimleri arasındaki ilişkiyi, kendi söylemleri üzerinden ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu çerçevede öncelikle feminizmde annelik tartışmaları ele alınmış, çağdaş sanat alanındaki farklı annelik görünümlerine yer verilmiştir. Ardından, Türkiye’de yaşayan üç kadın sanatçıyla görüşmeler yapılmış, ayrıca literatür taraması yapılarak kadın sanatçıların konuyla ilgili geçmiş söylemleri de incelenmiştir. Yapılan görüşmeler ve incelemeler sonucunda, Türkiye’de kadın sanatçıların anne olmak konusunda çeşitli baskılarla karşılaştığı görülmektedir. Kadının çoğu kez tek başına sahiplenmek zorunda kaldığı çocuk bakımı, ev işleri gibi sorumluluklar sanatçı ya da anne olma ikilemine neden olmaktadır. Çevreleri tarafından da onaylanan bu ikilem, daha sanat eğitiminin ilk yıllarında kadınların karşısına çıkarılır. Ancak, günümüzde sanatçı kadınlar anneliği bir engel olarak değil, bir mücadele alanı olarak tanımlamakta, tüm zorluklara rağmen üretimlerine devam etmenin yollarını bulmaktadır. Çoğu sanatçının annelik deneyimlerini sanatsal üretim pratiklerinin bir parçası haline getirdiği söylenebilir. Bu durum, kadınların ataerkinin tanımladığı annelik biçimlerini reddetmesiyle ve kendilerine özgü bir annelik pratiği ortaya koymasıyla mümkün olmaktadır. en_US
dc.identifier.citationcount 0
dc.identifier.doi 10.17484/yedi.1049534
dc.identifier.endpage 110 en_US
dc.identifier.issn 1307-9840
dc.identifier.issue 28 en_US
dc.identifier.startpage 99 en_US
dc.identifier.trdizinid 1129194
dc.identifier.uri https://doi.org/10.17484/yedi.1049534
dc.identifier.uri https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1129194/turkiyede-cagdas-sanatcilarin-annelik-deneyimleri
dc.identifier.uri https://hdl.handle.net/20.500.14517/2046
dc.identifier.volume 0 en_US
dc.institutionauthor Eda ÇEKİL KONRAT
dc.language.iso tr
dc.relation.ispartof YEDİ: SANAT, TASARIM VE BİLİM DERGİSİ en_US
dc.relation.publicationcategory Diğer en_US
dc.rights info:eu-repo/semantics/openAccess en_US
dc.title Türkiye’de Çağdaş Sanatçıların Annelik Deneyimleri en_US
dc.type Article en_US

Files