Hunza Vadisi'nin Kültürel Turizm Potansiyelinin Kültürel Peyzaj Açısından İncelenmesi

Abstract

Çok sayıda kültürel peyzaj, insanlar, mekân ve tarih arasındaki derin ilişkileri yansıtmalarına rağmen, miras söylemlerinde yeterince temsil edilmemektedir. Bu makale, doğal güzellikleri ve tarihi mimarisiyle ünlü Pakistan'ın Hunza bölgesinin yeterince temsil edilmeyen kültürel peyzaj potansiyelini yeniden değerlendirmektedir. Çalışma, yerel katılımı, turizm altyapısını, turist deneyimlerini ve kültürel sürekliliği etkileyen faktörleri analiz etmek için saha araştırmaları, yerinde gözlemler, anketler, görüşmeler, coğrafi ve mimari analizler ve istatistiksel analiz aracı olan Sosyal Bilimler İstatistik Paketi'ni (SPSS) kullanan karma yöntemli bir yaklaşım kullanmaktadır. Hunza'nın zengin kültürel ifadelerinin, yerel geleneklerinin ve sosyo-tarihsel kimliğinin bu kısıtlı tanınırlığın nasıl gölgesinde kaldığını vurgulamaktadır. Sonuçlar, Hunza'nın doğal değerine hayranlık duyulmasına rağmen, mimari özgünlüğünün kaybolduğunu ve kültürel turizm potansiyelinin tam olarak anlaşılamadığını göstermektedir. Araştırma, sürdürülebilir korumayı sağlamak ve Hunza'nın kendine özgü kültürel kimliğinin tanınırlığını artırmak için yerel paydaş katılımının ve mirasa duyarlı turizm planlamasının önemini vurgulamaktadır.Numerous cultural landscapes remain under-represented in heritage discourses, despite reflecting the profound relationships among people, place, and history. This article reassesses the underrepresented cultural landscape potential of Hunza, Pakistan, an area renowned for its scenic beauty and historic architecture. The study employs a mixed-methods approach using field surveys, on-site observations, questionnaire surveys, interviews, geographic and architectural analysis and statistical analysis tool: Statistical Package for Social Sciences (SPSS) to analyze the factors affecting local participation, tourism infrastructure, tourist experiences and cultural continuity. It highlights how Hunza's rich cultural expressions, vernacular customs, and socio-historic identity are overshadowed by this restricted recognition. The results indicate that although Hunza's natural value is admired, its architectural distinctiveness is being lost, and its potential for cultural tourism is not being fully comprehended. The research highlights the significance for incorporating local stakeholder involvement and heritage- sensitive tourism planning to achieve sustainable preservation and enhance recognition of Hunza's distinctive cultural identity.