Müzik Eğitiminin Çocuklarda Dijital Oyun Bağımlılığı ve Özgüven Düzeylerine Etkisi: Enstrüman Eğitimi Alan ve Almayan Çocuklar Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma

Abstract

Araştırmanın amacı, 7-16 yaş arası müzik eğitimi alan ve almayan bireylerin dijital oyun bağımlılığı ve özgüven düzeylerinin karşılaştırılmasıdır. Araştırma, nicel araştırma yöntemine dayalı betimleyici bir çalışma olup müzik eğitimi alan (Grup 1, n=60 kişi) ve almayan (Grup 2, n=43 kişi) her iki grup için dijital oyun bağımlılığı ve özgüven değişkenleri ilişkisel tarama yöntemi karşılaştırılmıştır. Çalışma grubunda öncelikle 103 katılımcıya iki kategoriden oluşan anket formu uygulandı. Katılımcılara ilk kategoride yer alan sosyo-demografik bilgiler soruldu. Daha sonra Dijital Oyun Bağımlılık (DOB) ölçeği ve Genel Öz yeterlilik Ölçeği (GÖYÖ): ölçeklerine ait sorular uygulandı. Araştırmamızın istatiksel analizi SPSS 25 (Statistical Package for Social Sciences) programı kullanılarak yapıldı. Niceliksel veriler karşılaştırılırken Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis H testi ve Ki-kare testi kullanıldı. Sonuçlar %95'lik güven aralığında ve anlamlılık p<0.05düzeyinde değerlendirildi. Genel Öz yeterlilik GÖYÖ skoru gruplar arasında anlamlı bir farklılık gözlendi. Grup 1 (69,98), Grup 2 (26,92) 'ye kıyasla belirgin şekilde daha yüksek bir puan sergiledi. Bununla birlikte Dijital Oyun Bağımlılık (DOB) düzeyleri bakımından Grup 2 (56,66), Grup 1'den (48,66) daha yüksek olduğu tespit edildi. Grup 1 kategorisinde hem Genel Öz yeterlilik GÖYÖ skoru hem de Dijital Oyun Bağımlılık (DOB) düzeyleri cinsiyete göre herhangi bir farklılık gözlenmedi. Grup 2 kategorisinde cinsiyet farklılığına göre Genel Öz yeterlilik GÖYÖ skorunun farklılaştığı, erkek katılımcıların öz yeterlilik düzeylerinin (27,55) kadın katılımcılara oranla (17,17) daha yüksek olduğu anlaşıldı (p=0,007). Grup 1ve Grup 2 kategorisinde hem Genel Öz yeterlilik GÖYÖ skoru hem de Dijital Oyun Bağımlılık (DOB) düzeyleri eğitim düzeylerine göre herhangi bir farklılık gözlenmedi. Sonuç olarak, bu çalışmalardan elde edilen kolektif kanıtlar, müzik eğitimi uygulamalarının gerçekten de özgüven ve öz yeterlik düzeylerini artırmaya katkıda bulunabileceği ve potansiyel olarak değerli bir psikolojik müdahale olarak hizmet edebileceği fikrini desteklemektedir. Bu sonuçlar, enstrüman eğitimi uygulamalarının psikolojik iyi oluş üzerindeki potansiyel faydalarını daha iyi anlamak ve kullanmak için daha fazla disiplinler arası araştırmaya duyulan ihtiyacın altını çizmektedir.The aim of the study is to compare the digital game addiction and self-confidence levels of individuals between the ages of 7-16 who receive music education and those who do not. The study is a descriptive study based on quantitative research method, and the relational screening method of digital game addiction and self-confidence variables was compared for both groups who received music education (Group 1, n=60 people) and those who did not (Group 2, n=43 people). In the study group, firstly, a questionnaire consisting of two categories was applied to 103 participants. Participants were asked about socio-demographic information in the first category. Then, questions related to the Digital Game Addiction (DOB) scale and the General Self-Efficacy Scale (SEE): scales were applied. Statistical analysis of our study was performed using SPSS 25 (Statistical Package for Social Sciences) program. Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis H test and Chi-square test were used to compare quantitative data. The results were evaluated at the 95% confidence interval and significance at p<0.05. A significant difference was observed between the groups in the General Self-Efficacy FSI score. Group 1 (69.98) exhibited a significantly higher score compared to Group 2 (26.92). However, Group 2 (56.66) was found to be higher than Group 1 (48.66) in terms of Digital Game Addiction (DOB) levels. In the group 1 category, no difference was observed in both the General Self-efficacy IOS score and the Digital Game Addiction (DOB) levels according to gender. In the group 2 category, it was understood that the General Self-efficacy FSS score differed according to gender differences, and the self-efficacy levels of male participants (27.55) were higher than female participants (17.17) (p=0.007). In Group 1 and Group 2 categories, no difference was observed in both General Self-efficacy VETS score and Digital Game Addiction (DOB) levels according to their education levels. In conclusion, the collective evidence from these studies supports the idea that music education practices may indeed contribute to increasing levels of self-esteem and self-efficacy, and may serve as a potentially valuable psychological intervention. These results underscore the need for more interdisciplinary research to better understand and exploit the potential benefits of instrument training practices on psychological well-being.