Üniversite öğrencilerinde kendini nesneleştirmenin depresyon ve yeme bozuklukları arasındaki ilişkisi

Abstract

araştırma üniversite öğrencilerinde kendini nesneleştirme düzeyinin depresyon ve yeme bozuklukları ile ilişkisini incelemektedir. Ayrıca bu araştırmada, katılımcıların nesneleştirme düzeylerinin, yaş, eğitim durumları, boy ve kilo ölçüleri, medeni durumları değişkenlerine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma örneklemi, üniversite öğrenimi gören 280'i kadın 66'sı erkek 349 kişinin katılımıyla oluşmaktadır. Araştırmada, katılımcıların depresyon düzeylerini belirlemek amacıyla Beck Depresyon Ölçeği (BDE), yeme bozuklukları düzeylerini ölçmek için Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği (YBDÖ), nesneleştirmenin kişilik ve durumluk düzeyinde psikolojik bozukluklar üzerindeki etkisine incelemek için Nesneleştirilmiş Beden Bilinci Ölçeği (NBBÖ) ve Kendini Nesneleştirme Ölçeği (KNÖ) kullanılmıştır. Araştırmada regresyon analizi yapılarak ve veriler SPSS 25 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Analizlerde t test, pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı analizi, basit doğrusal regresyon analizi ve hiyerarşik çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Araştırma bulgularında; durumluk ve kişilik yönünden kendini nesneleştirme ve depresyon arasındaki ilişki anlamlıdır. Kendini nesneleştirmenin durumluk açısından incelediği NBBÖ'nün alt boyutu olan beden utancı ve beden gözetimiyle yeme bozukluğu arasında anlamlı bir ilişki bulunmuş ancak kontrol inancı ile yeme bozukluğu arasında ilişki bulunamamıştır. Kendini nesneleştirmenin kişilik düzeyinde incelendiği KNÖ ile yapılan analiz sonucunda yeme bozukluğu alt boyutları arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Durumluk kendini nesneleştirme ve depresyon arasındaki ilişkiyi ölçebilmek için yapılan regresyon analizinde, beden gözetimiyle depresyon arasında anlamlı bir ilişki bulunmamış; beden utancıyla pozitif yönde anlamlı, kontrol inancıyla negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Kişilik düzeyinde kendini nesneleştirme ve depresyon arasındaki ilişkiyi ölçebilmek için yapılan regresyon analizindeyse, kişilik düzeyindeki kendini nesneleştirmenin depresyonu anlamlı düzeyde yordadığı bulunmuştur. Durumluk düzeyinde kendini nesneleştirmenin alt boyutlarıyla yeme bozukluğunun alt boyutlar incelendiğinde, kendini nesneleştirme yeme bozukluğunu kontrol inancı hariç pozitif yönde anlamlı bir şekilde yordadığı bulunmuştur. Kişilik düzeyinde ise kendini nesneleştirme yeme bozukluğunu anlamlı yordamamıştır. Vücut kitle indeksi (VKİ) kontrol edildiğinde durumluk ve kişilik düzeyinde kendini nesneleştirmenin depresyonu yordadığı bulunmuştur. VKİ kontrol edildiğinde durumluk düzeyinde kendini nesneleştirmenin yeme bozukluğunun tüm alt boyutlarını yordadığı bulunmuştur ancak kişilik düzeyinde yeme bozukluğunu yordamadığı saptanmıştır.

This research examines the relationship between the level of self-objectification and depression and eating disorders in university students. In addition, in this study, it was aimed to examine the objectification levels of the participants according to their age, education level, height and weight measurements and marital status variables. The research sample consists of 349 university students, 280 of whom are female and 66 male. In the study, the Beck Depression Inventory (BDI) was used to determine the depression levels of the participants, the Eating Disorder Examination Questionnaire (EDE-Q) to measure the levels of eating disorders, the Objectified Body Consciousness Scale (OBCS) and the Self-Objectification Questionnaire (SOQ) to examine the effect of objectification on psychological disorders. In the research findings; The relationship between self-objectification and depression is significant in terms of state and personality. A significant relationship was found between body shame and body surveillance, which is the sub-dimension of NSPI, which examines self-objectification in terms of state, and eating disorder, but no relationship was found between control belief and eating disorder. As a result of the analysis made with CNS, in which self-objectification was examined at the personality level, no significant relationship was found between the sub-dimensions of eating disorders. In the regression analysis performed to measure the relationship between state self-objectification and depression, no significant relationship was found between body surveillance and depression; There was a significant positive relationship with body shame and a negative relationship with control belief. In the regression analysis performed to measure the relationship between self-objectification and depression at the personality level, it was found that self-objectification at the personality level predicted depression significantly. When the sub-dimensions of self-objectification and the sub-dimensions of eating disorder were examined at the state level, it was found that self-objectification significantly predicted eating disorder in a positive direction, except for control belief. At the personality level, self-objectification did not significantly predict eating disorder. When body mass index (BMI) was controlled, it was found that self-objectification at the state and personality level predicted depression. When BMI was controlled, it was found that self-objectification at state level predicted all sub-dimensions of eating disorder, but it was not found to predict eating disorder at personality level.